Gökyüzü

VERSE 1 Soğuksun be İstanbul yari aldığından beri Kapanında sakla beni ama onu kurtar hemi Kurtlarla kapladığın etrafında yok huzur Senin sevdiğin bu bende tonla birikmiş kusur Uğraşma değişmez benliğimde hasarım Sen gitmenin peşindeyken aynı yerde kalandım ben Sonunda eriyordum gözlerinin önünde Farketmiyor yaptığın bu denk geliyor ölümle Nasılsın bugünlerde unuttum mu bi ben vardım Ellerinden aktığım ve asfaltına çakıldığım Üstümden geçtiğin o yürek benim unuttun mu Büyüttüğün çocuk şimdi başka kolda huzur buldu Müebbetle girdim kalbe kefaleti ödemişsin Cennetten kovulmak gibi kalbimden git deyişin Bir ömürdü işleyişi en derinden en derine Okyanusta son çırpınış qabrinin ki öyle işte VERSE 2 Ben ölümle kadehleri tokuşturdum bu akşam Son yudumda yolladım el açıpta o arşa Karşımda bembeyaz bir rüya gibi yüzün vardı Meleklerimin son kıyağı aha şimdi o da kaçtı Dokundu sözlerim kalbinde ki bir meleğe Oda mutsuz halimizden istiyor ki gör bi kere Gel bi kere eskisini aratmaz bu sevgilin Tutuklanmış bileklerin şu halimi görme diye Sana yazıldı sözlerim yalan varsa yüzüm düşsün Samimiyete inanmassan kan kaplasın gözyüzünü Rüyadan doğma evde her dakika üzüldüm Derdimi dinleyen o dostlarımı düşündüm Uyandım özgürlüğe deparlanıp koştum Gerçekleri görmek bugün nedense çok hoştu Azraili yakalayıp yokuşta konuştum Değer biçtim hayatıma ederi üç kuruşluk