Aşıkların Senfonisi

Bıraktım sahiden bak onlar için savaşmayı Söyle ne yapsaydım kendim ile savaşmayıp? Şu an çok isterdim dudaklarına yanaşmayı Dalıp gözlerine içerinde boğulmayı Bakmasaydın öyle derin, güler miydim sahiden? Sever miydim çocuk gibi çiçekler ve böcekler? Sen girince hayatıma korktum harbi ölümden Bırakmam ki öyle kolay, kopmaz tırnak etinden Olsaydı şu zamanı durdurmanın düğmesi Her bir bakışında durdururdum güneşi Geçtim sayende o karanlık tüneli Aydınlığa gidiyoruz var mı bundan güzeli? Aşıklara bir ilham olur aşıkların senfonisi Kulağında çınlar belki bu şarkının melodisi Her bir hikayenin vardır bir fedaisi Bu da belki aşkın en güzel armonisi Nefesin huzur verir, uyuyamam duymadan Sevdiğini söyle bana uykulara dalmadan Söyle sevdiğim söyle bana durmadan Dinlerim seni ben, bir an bile sıkılmadan Ayın dahi güzelliğini sen gelince anladım Sen gelene kadar hiç dünyaya böyle bakmadım Kendimi hiç bir zaman bu kadar açmadım Kapalı bir kutuydum ben, kendimi sakladım Sen seversin diye sana papatyalar getirdim Katıdır biraz güller, diken batar sevdiğim Çocukluğumu geri verdin, senin olsun gençliğim Geleceği güzelleştir, kül olsun geçmişim Aşıklara bir ilham olur aşıkların senfonisi Kulağında çınlar belki bu şarkının melodisi Her bir hikayenin vardır bir fedaisi Bu da belki aşkın en güzel armonisi