Prymitywne Rytuały

Schadenfreude Prymitywne rytuały Płoną miasta, narody Ciała stygną Nuklearnej nocy błysk To sadystyczny żart Atomowy blask rozświetla i Rozdziera ci twarz A czy odkryłeś już noc? Niech rozświetli ja Z trupów droga Nie ukryjesz się, to ostatni raz Gdy czujesz strach. Zapada zmierzch, przeklinasz się Składasz ciało w kaplicy Pełnej kości Ta nienawiść Karmi Pieści I rani Krwią usłane ścieżki Wciąż jeszcze świeże Serca wyprute, a truchła zbawionych splamione przez zwierze Tam gdzie wstaje blady świt Obmywam ręce z boskiej krwi Gorejące rany sączą diabelskie nasienie Zwątpienie w to co było prawda i wiara w święte kłamstwo Kości przygniecione złotem A oczy zabrudzone piachem Szczury szykują już ucztę Robaki wiją się w amoku Dziś wzywa mnie rzeź Śmiercią skończę swój dzień A życie znów krótsze Marność zalała dzień