Too Good To Gasp

Πιάνω μικρόφωνο να πω όσα νιώθω λες κι είσαι μαζί μου εδώ Να μπω στο κόπο να ανοιχτώ Είμαστε μαζί σ' αυτό Κλείνω τα μάτια για να δω όμορφο τον κόσμο αυτόν Μ' ακούς καθόλου ή είναι βαρύ πάλι το ραπ αυτό Δε ζω πια Ελλάδα μα σ' αυτή τη σκηνή ψάχνω χώρο Γιατί δε ζω όπως ζούσα πια, μα όπως ένιωθα νιώθω Γιατί οι άνθρωποι δεν αλλάζουν απο τόπο σε τόπο αλλάζει ο τρόπος που το δείχνουν στους γύρω τους μόνο Κι έχω πολύ δρόμο ακόμα για να γίνω καλός άνθρωπος Να ελέγξω τα άγχη μου Να σου δώσω αγάπη, να μη κοιτάζω τη πάρτη μου Θέλω όταν με βλέπεις να σε εμπνέω να δεις το ένα σωστό αντί τα χίλια λάθη μου Εγώ άνοιξα τη πόρτα αστο σκοτάδι μου Καλωσόρισα όλους μου τους φόβους στο κρεβάτι μου Κι αυτοί νιώθουν οικεία γιατί δεν είναι η πρώτη τους φορά στο πλάι μου Έχει κόκκινο και μωβ στο μαξηλάρι μου Τόσα χρόνια λάθη για να νιώσω Πως μοιάζω έστω ελάχιστα στον κόσμο Πως ανήκω εδώ, μα πώς να ανήκω εδώ όταν ούτε εσύ το είδες Ο κύκλος μου δε κλείνει άμα δε τον γεμίσω νίκες Απ' ο,τι έπαθα, έμαθα Μαθήματα που όλο έγραφα Όταν έπεφτα κι έσπαγα Ίσως έφταιγα κι ήθελα το καλό μονάχα Μα τι νόημα θα είχε να το έλεγα Σ' εκείνους που όλο μ' έκριναν που έφευγα Γι' αυτό δε σου ανοίγομαι μπρο Έχω μόνο το ραπ να τα πω Είναι μάταια όλα μέσα απο τα δικά μου μάτια Μα εγώ μόνο για μενα δε ζω Γι' αυτό ανοίγομαι εδώ Γιατί το ραπ είναι η φωνή μου Κι όσο σκέφτομαι πολύ χωρίς φωνή ίσως και να τρελαθώ Gaspary- one με και ή χωρίς έμπνευση Το στυλ μου βαράω, στο mic πάνω, σαν ένεση Εκπρόσωπος του πουθενά, δεν έχω προέλευση Έχω φλόους, βασικά, που δεν είν' βασικά, άλλο εσύ Καίω, κι απ' τα χιλιόμετρα ή θα λιώσω σα σόλα Ή θα τα πούμε στα τοπ 10 στα επόμενα χρόνια Γράφω ξαναγράφω, δε με φτάνει καν Και μ' ακούν μετά και κοιτάν' και ρωτάν πώς σου 'ρχονται αυτά λόγια Είμαι ραπ, απο μωρό, 100 τοις 100 Κι αν μ' αρέσει το γραπτό, νιώθω λες κι οπλοφορώ Το 'δα και στα κάτω του, έκλαψα γι' αυτό Κι αυτό μου γλύτωσε λεφτά για ηρεμιστικά και γιατρό Γεννήθηκα γι' αυτό κι έπειτα μαζί του μεγάλωσα Έγραψα για ώρες ή που δε το έκανα μετάνιωσα Δε γράφονται μόνες τους οι γραμμές άρα μάτωσα Γι' αυτές από χθες να 'ρθει τ' αύριο να δει ότι δε τ' άφησα Πόνεσα, πολλές φορές γι' αυτό έμεινα μόνος Λέω τα ίδια μα άμα δε τα πω να γράψω ποιός ο λόγος Δε κάνω μουσική να βάλεις ταμπέλα, άι γαμήσου Μιλάω για τη ζωή μου, απλά τυχαίνει, μαζί σου Δε γράφω όπως γράφετε, μαν Αν είχε το ταλέντο μου άλλος σε 2-3 χρόνια θα 'τανε σταρ Όμως δε το κάνω για τους ίδιους λόγους Δε μιλώ για άλλους ανθρώπους με το τρόπο που αυτοί για μένα μιλάν Γι' αυτό δε σου ανοίγομαι μπρο Έχω μόνο το ραπ να τα πω είναι μάταια όλα μέσα απο τα δικά μου μάτια μα εγώ μόνο για μενα δε ζω Γι' αυτό ανοίγομαι εδώ Γιατί το ραπ είναι η φωνή μου Κι όσο σκέφτομαι πολύ χωρίς φωνή μάλλον πως θα τρελαθώ