Sanki Bir Halkın (Argorkestra Prova)

Anlatırken seni birden bozulur diksiyonum Gittiğin o günden beri kâbuslarım bitmiyordur Ahlaksız bir kargaşa ortasında kayboluruz Sonra biter tüm filmler sen gidersen ay tutulur Belki bir derde bir deva bulunur Ardından serinler damarlar Ezilir yalanlar Utanmayacak aynalar ve kalanlar bir daha asla acı çekmeyecek Hatta gülümseyecek dudaklar Gel gelelim bana hasret çöker birden Birde rezaletin tırmandığı yokuşlardan umutlar yuvarla Vücudumda büyük izler taşıyorken gözlerimde erozyon var Betimleyen hiç bir cümlem güzel olmaz Ölümden hüzün olmak bir yudumda sarhoş olmak kadar imkânsızdır artık Şimdi tekrar âşık olmak Acına bağışıklık kazanmak, giderek azalmak Tükenmek, yok olmak, boğulmak ancak bu son olacak Bana bilmediğim bir şey anlat Yorgun düştüm en başından anlat Yeter bu kaçıncı imtihan bak Yangının tam ortasında yakılmadan yanmaktan bıkmak Tüm şarkılar ahmak Gözlerinin ertesinde doğru yoldan sapmak İnancımı bir kenara bırakmak ve sonrasında her cümlene tapmak Cennetinde yanmak Bu ne cüret der şimdi sadakatin şeytanı Bu kadar da olmaz diyor anne kardeş arkadaşım Kontrolünü kaybettiğim duygular başkalaşır Bir insanın bir insana duyduğu şu aşka bakın Sanki bir halkın tüm özgürlük umutları Başka bir baharda tekrar filizlenir ve arda kalır Patlar cam dünya göğe şarkılar saplanır Şiirler kanar dört yanımda kurtulacağız yardım alıp Olmadığının farkındayım, her dakika aklımdasın Tabutlar kaldırılır ve çocuklar kandırılır Yaralar sardırılır bir yenisi eklenir sabahında Acısı tattırılır herkes mi onu andırır Güzel bir masal anlat bir bayram günü mesela Birbirine girmiş saç sakal üstüm başım paramparça Gözlerim boş bakar bir şarkı başlar en sondan Saplanan tüm ihanetler arkamızdan el sallar Bana bilmediğim bir şey anlat Yorgun düştüm en başından anlat Yeter bu kaçıncı imtihan bak Yangının tam ortasında yakılmadan yanmaktan bıkmak Tüm şarkılar ahmak Gözlerinin ertesinde doğru yoldan sapmak İnancımı bir kenara bırakmak ve sonrasında her cümlene tapmak