Ένα Παιδί Μετράει τ’ Άστρα

Πάει καιρόσ που στο μυαλό μου ένα τραγούδι οριμάζει Για σένα του δρόμου αγγελούδι να σου μοιάζει Να χυθώ να απωθημένα τη δικιά σου ζεστασιά να στέλνει όλα τα κρυφά σου μακριά Μα ξέρω ποτέ δεν θα τ'ακούσεισ το ξέρω γι'αυτό πεσ μου Σε ποιόν δρόμο θα σε βρω να στο φέρω Σε ποιό φανάρι ποιο σκαλί σε ποιά συνοικία Σε ποιό σταθμό ποιό μαγαζί και ποιά πλατεία Σε ποιά γωνιά σε ποιό σοκάκι σε ποιά απ'όλα βαγόνι Είναι το πόστο σου απόψε μια ματιά που λυγώνει Με απλωμένο το χέρι και 2 λόγια γραμμένα στοίχουσ και όργανα παλιά χαλασμένα σαν κολλασμένοσ ζητιάνοσ μα δεν σου πρέπει Δεν ξέρω απ'όλα τι φταίει ή τι το επιτρέπει Σα σοφόσ που μόνοσ ζω μπορεί να θυμίζεισ σε βλέπει σα μηχανή για να μπορεί να κερδίζει Με ένστικτα έμπορα μέρα τη μέρα σε ξεζουμίζει γι'αυτό πεσ μου να ακούσω ποιό μαρτύριο του αξίζει ποιά φυλακή και ποιό κελί θα τον χωρέσει Ενώ για σένα μικρό μου στα όμορφα υπάρχει μια θέση Αυτό εδώ είναι γραμμένο για σένα και μόνο να το'χεισ πάντα για κουράγιο για τον δρόμο Τα αυτιά σου κλείσε στα πικρά και άκουσε το Και αν μπορείσ μεσ'την καρδιά σου χωρεσέ το Κόντρα στο κρύο και τη ζέστη μικρούλη Μεροδούλι ξενοδούλι μέρα νύχτα σε κάποιο πεζούλι ραμμένο στόμα Σταυρωμένα τα χέρια πόσο θέλω να μπορέσεισ να μετρήσεισ τα αστέρια Λέξη τη λέξη συναντάω κι άλλη αλήθεια στη ματιά σου γι'αυτό φτιάχνω άλλη μια ευχή για τη χαρά σου Μπροστά σου παντού γέλιο να σκορπίζεισ Κάστρα γύρω σου θεόρατα να χτίζεισ Μη δακρύζεισ μη σωπάσ και μη κρύβεισ το θυμό σου Βάλε αστέρια να μετράσ στον ουρανό σου Μα χθεσ φεύγω όταν γυρνάσ στο σπίτι τι φοβάσαι Ποιό σημάδι ποιά αγκαλιά σε πονάει σαν κοιμάσαι Ποιά κατάρα πάνω σου έχει γατζωθεί τ'αφεντικό σου όλοσ διόλου γιατί ξέχασε η ντροπή πωσ βγάζει πάνω στο κορμί σου ηδονή γιαυτόν πια κόλαση υπάρχει στη γη Και ποιό χώμα θα μπορέσει τελικά να τον σκεπάσει Ποιόσ θεόσ ποιά ενοχή θα τον δικάσει Έλα μικρό μου πάρε ανάσα μεγάλη Βρεσ κουράγιο και ψυχή να γεννηθείσ και πάλι Ότι κακό μέσα σε καίει φωναξέ το σκόρπισε το Το πιο όμορφο όνειρο σου χιλιοτραγούδησε το Μοίρασε το εκεί που αμέτρητα μερόνυχτα περνάσ πριν καταλάβεισ πωσ αρχίζεισ να γερνάσ Αυτό εδώ είναι γραμμένο για σενα και μόνο να το'χεισ πάντα για κουράγιο για τον δρόμο Τα αυτιά σου κλείσε στα πικρά και άκουσε το Και αν μπορείσ μεσ'την καρδιά σου χωρεσέ το Κόντρα στο κρύο και τη ζέστη μικρούλη Μεροδούλι ξενοδούλι μέρα νύχτα σε κάποιο πεζούλι ραμμένο στόμα Σταυρωμένα τα χέρια πόσο θέλω να μπορέσεισ να μετρήσεισ τα αστέρια