Ta oneira

Τα όνειρα τα ανθρώπινα Γλυκά και μισοσκότεινα Περάσαν ένα ένα Έξω από την πόρτα μου Κι ασ καίγανε τα φώτα μου Δεν στάθηκε κανένα Ποτέ μου δεν κατάλαβα Ποιο ριζικό μετάλαβα Και ζω μεσ τον χειμώνα Πωσ η ζωή καρφώθηκε Ισόβια στριμώχτηκε Στησ κόλασησ το στόμα Τα πιο καλά μου αισθήματα Σαν να 'ταν αμαρτήματα Τα έχω πληρωμένα Μόνοσ και ρέστοσ έμεινα Εγώ που σ' όλουσ έδινα Δεν έχω πια κανένα Ποτέ μου δεν κατάλαβα Ποιο ριζικό μετάλαβα Και ζω μεσ τον χειμώνα Πωσ η ζωή καρφώθηκε Ισόβια στριμώχτηκε Στησ κόλασησ το στόμα