Yolande

Het was in mijn jonge jaren Ik was groen en onervaren Maar ik speelde wel gitaar en Dacht dat dat de meisjes zou bekoren Maar al wat ik ook probeerde De akkoorden die ik leerde Het was niet zoals men beweerde Mijn gezang bereikte nooit hun oren Want net als alle andere sukkels Had ik een kop vol pukkels En had ik geen idee wat ik moest doen Maar als ze door dat eeuwig zingen Toch een keer met me mee gingen Dan botsten onze hoofden bij een zoen Met spanning in mijn ingewanden Mijn onhandige handen Zag ik mijn poging stranden Stond ik met een mond vol tanden Hoewel ik van verlangen brandde Voor Yolande Ze zeggen je kunt alles leren Dus ik bleef het steeds proberen Maar ze bleven me negeren En het wilde altijd maar niets worden Ook al maakte ik verre reizen Om me elders te bewijzen Ook in Londen en Parijs en Zelfs bij de diepe Noorse fjorden Ik bleef altijd maar onzeker Ik werd nooit een hartenbreker De een heeft 't wel, maar ik heb het dus niet En als het wel een keertje lukte Ik haar aan mijn borst drukte Kon je er op wachten dat ze mij ook weer snel verliet Ik droomde haar aan witte stranden En in verre vreemde landen Ik zag mijn pogingen verzanden Omdat mijn lippen nooit belanden Op de lippen voor de tanden Van Yolande En nu ben ik jaren ouder Het lot weegt loodzwaar op mijn schouder Iedere nacht is het weer kouder Ach, dat het zo ver is gekomen Was misschien wel te verwachten Dertien rampen, twaalf nachten Dus blijf ik zitten smachten En blijf ik altijd zitten dromen Dat ik ooit een vrouw zal vinden Die ik aan mij zal kunnen binden Terwijl met het jaar de twijfel groeit Misschien moet ik het vergeten Ik zou beter moeten weten Ik heb van mijn leven nog nooit een vrouw geboeid Het zijn allemaal misverstanden Hoezeer ik mij ook inspande Mijn liederen belandden Meestal in papiermanden En bereikten nooit de handen Van Yolande Als ik in gezang ontbrandde Greep men mij bij mijn stembanden Of begon te knarsetanden Of men belde mijn vijanden En die maakten mij te schande Bij Yolande