Kimsin Sen

Sinsi bir yağmur gibi fısıldayan sesin uzaklardan Sanki kör bir atlı kosup duran dört nala Bu kentte, sokaklarda, basıbos, umarsızca Sen hiç gördün mü, onun yüzünü Hiç yolun düstü mü o ıssız kente Sen hiç gördün mü, onun yüzünü Hiç yolun düstü mü o ıssız kente O çılgın adam oturmus piyanonun basında Elleri uçar gider yeryüzünden uzaya Uzağa, o buz kesmis aydan da öteye Sen hiç gördün mü, onun yüzünü Hiç yolun düstü mü o ıssız kente Sen hiç gördün mü, onun yüzünü Hiç yolun düstü mü o ıssız kente Oyun muydu yoksa bir serüven taslağı mı Devirmis tüm setleri, yakıp yıkmıs kaleleri Sanırsın yarıp geçer en çetin çevirmeyi Sen hiç gördün mü gündüz düsleri Uykusuz kaldın mı beyaz gecelerde Sen hiç gördün mü gündüz düsleri Uykusuz kaldın mı beyaz gecelerde