Başım Duman

Dağların doruğunda ateşten güller yanar, Günahlarla yıkanıp, mahşere dek açarlar Şu yaralı yüreğim bir yalan cennet arar Tek nefeslik olsa da gözlerinde kor aklar Bu ne biçim bir bela, nasıl vurgun anlamam Dağlansa da yüreğim, seni söküp atamam Ne gidiş var, ne de dönüş bu yollardan Bir zalim duvardır ah yıkılmaz aramızda Yine başım duman duman Yine sevmek bana haram Sabret gönül sana kalan Yadellerdir feryat figan Tükenir bedenim sabrımın yollarında Yalnızlığım kök salar umudun toprağında Bir nağme ol, sar beni yorgun akşamlarda Canıma can katılsın, özlediğim kollarda Bu ne biçim bir bela, nasıl vurgun anlamam Dağlansa da yüreğim, seni söküp atamam Ne gidiş var, ne de dönüş bu yollardan Bir zalim duvardır ah yıkılmaz aramızda Yine başım duman duman Yine sevmek bana haram Sabret gönül sana kalan Yadellerdir feryat figan...