İstanbul

Öyle çok iz kaldı Bende yerin dolamaz Nakış nakış tadın her kadehimde Bu da mı delil olamaz? Ama ben sazları sana yaparım Çarmıha çıplak aşkı çakarım Dokununca hissederse Ya ağlarsa acı çekerse Ama ben öyküleri sana yazarım Heykel yapıp ona ruh katarım Dokununca hissederse, ya ağlarsa beni severse Kadın kadın kadın Sen İstanbul musun nesin Adın adın adın Bu diye mi yoksun hep özlemsin Kadın kadın kadın