Sen Yoksun

Gözümden akan iki damla yaş Biri, kalbimdeki yangına.. Diğeri, mısralarımda kağıdıma... Korku dolu sayfalar her mısrada adın Aşkın, acın Kırık bir kalbin hikayesi Yalnız bir aşkın sessiz çığlığı Baş rolde bir kalp ve avunduğu yalnızlığı Yazdığım ilk şiir bu Çektiğim ilk acı Yaktığım ilk ateş Söndüğüm ilk an Sahip olduğum tek can bırakıp giderken Ardından dökülen yaşlarla son buldu Geride yarım bir hayat Küllenmeye yüz tutmuş bir sevda kaldı O sevda (o sevda) bir yangındı Yaktın yıktın Kor oldu çektin gittin Kül oldu ve şimdi bir mum ardındaki rüzgarla savruldu Kayboldu sensizliğe ağlarken Yalnızlık kaderim, kaderim oldu Hançerdi Yüreğimde zehirdi Geceler hep sensizdi, çaresizdi Kayboldu sensizliğe ağlarken Yalnızlık kaderim, kaderim oldu Gün geldi yeniden doğdu Anladı ki yalan dolan aşk deil sözlerdi Bir kalp çıkardı ürkekçe yalan değmemiş Yeni bir hayata ilk adımını atmıştı Yaşadıklarını unutmaya çalışırken Onun getirdiği son yeni bir hayatın başlangıcıydı Ve herşey için çok geçti yeter artık ! O sevda bir yangındı Hani bir sevda vardı dillere destan Hani bir adam vardı kalbinde sevdan olan Ne sevda kaldı ne o adam yeni bir hayat Ve sen yoksun Kayboldu sensizliğe ağlarken Yalnızlık kaderim, kaderim oldu Hançerdi Yüreğimde zehirdi Geceler hep sensizdi, çaresizdi Kayboldu sensizliğe ağlarken Yalnızlık kaderim, kaderim oldu Yaktın yıktın Kor oldu çektin gittin Kül oldu ve şimdi bir mum ardındaki rüzgarla savruldu Kayboldu sensizliğe ağlarken Yalnızlık kaderim, kaderim oldu Hançerdi Yüreğimde zehirdi Geceler hep sensizdi, çaresizdi