Şarapçı Remzi

Ne komşuluk kalmış bu mahallede ne dayanışma Bana sorarsan en iyisidir Şarapçı Remzi Amca Pek sevilmez ama hep düşene koşar yardıma Yüreği temiz, elleri biraz pistir anca Çoğu zaman yatar parkta ve gider koca bir parka Sakallı ya derler Marx ama Robin Hood aslında Yerde bir gün para bulunca bayram yaşattı çocuklara Kalan parayla içki aldı yine tam bir kasa Deli sanırlar ama Adorno öğretti tüm parka Anne erken ölünce kalmış zengin ve aksi bir baba Evden kaçmış, tıp kazanmış ama atılmış olaylara karışınca Tutamam demiş silah, asker kaçağı hala Delirirdi bu dünyada, düşünmedi para mara Aldı gitti vura vura, kıyılır mı bu adama Birileri kara kara düşünüyor ara ara Ne olacak bu dünya Hiçbir işte tutunamamış, evlenip boşanmış Dinsiz imansız ve talihsiz bir adammış Bir sevgilisi varmış, arada gelen o kadınmış Camdaki teyzeler içki kadar buna da kızarmış Mahalle sanki Ağır Roman, geçenler hızlı yürür korkudan Ceplerini yoklar kimisi ama önyargıdır tabii ki Ağır abiler bir gün mevzuda, ayırmaya gitti Remzi Bir el silah sesi, yıkıldı, aslan gibiydi Cenazesinde toplam üç kişi vardı Biri Allah'ın emri zaten İmam'dı Biri ben diğeri de Bakkal'dı Bakkal dedi ki ' Bana Remzi'nin borcu vardı”