Miraç Bahri

Söyleşürken Cebrâil ile kelâm Geldi Refref önüne verdi selâm Aldı ol şâh-ı cihânı ol zamân Sidre'den götürdü ve gitti hemân Bir fezâ oldu o demde rûnümâ Ne mekân var anda ne arz-u semâ Kim, ne hâlidir, ne mâli, ol mahal Akl ü fikr etmez o hâli fehmü hal Ref' olup ol şâha yetmiş bin hicâb Nûr-u tevhîd açtı vechinden nikâb Her birisinden geçerken îlerû Emr olundu ya ya Muhammed gel berû Çün kamusunu görüp geçti öte Vardı erişti ol Ulu Hazrete Şeş cihetten ol münezzeh Zülcelâl Bî-kem ü keyf ona gösterdi cemâl Âşikâre gördü Rabb'ül- izzeti Âhiretde öyle görür ümmeti Bî-hurûf ü lafz ü savt ol Padişâh Mustafâ'ya söyledi bî-iştibâh Dedi kim Matlûb u Maksûdun Benem Sevdiğin cân ile Ma'bûdun Benem Gece gündüz durmayıp istediğin N'ola kim görsem cemâlin dediğin Gel habîbim sana âşık olmuşam Cümle halkı sana bende kılmışım Ne muradın var ise idem revâ Eyleyem bir derde bin türlü devâ Mustafâ dedi eyâ Rabber-rahîm Ey hatâ- pûş ü atâsı çok Kerîm Ol zaîf ümmetlerim hâli n'ola Hazretine nice onlar yol bula Gece gündüz işleri isyan kamu Korkarım ki yerleri ola tamu Yâ İlâhî Hazretinden hâcetim Budurur kim ola makbul ümmetim