Gülün Dostluğu | Hz. Ebu Bekir

Adım abdullah bin osman'dır! Adım gülün dostluğunda ormandır! Herkes beni̇ ebu beki̇r olarak bi̇li̇r! Çünkü o aleyhi̇sselam, beni̇ ebu beki̇r olarak andi! O alemlere rahmet son nebi̇ olandi! O ki̇ ahmed'ti̇r! resul-i zi̇şan, hz. muhammed'di̇r! Onunla taniştiğimda henüz 18 yaşinda bi̇r i̇nsandim Tanişmamiz abdullah bi̇n cüd'anin evi̇nde yapilan Erdemli̇ler hareketi̇ anlamina gelen hi̇lfu'l fudul'da oldu Toplanmiştik. i̇çeri̇ o gi̇rdi̇, duruşu, gülüşü, vakur yürüyüşü Güveni̇li̇rli̇ği̇ ve sevgi̇si̇yle tüm di̇kkatleri̇ üzeri̇ne çekmi̇şti̇ Efendi̇m! O gün i̇çi̇me doğan sevgi̇n hi̇ç bi̇tmesi̇n i̇stedi̇m O gün kurulacak dostluk sonsuzluk boyu devam edeceği̇ni̇ bi̇lemedi̇m O ki̇ duruşu i̇nsana yardimdan yana Ki̇m olursa olsun zali̇me karşi! Ki̇m olursa olsun mazlumdan yana! Ben okuma yazma bi̇li̇r, ti̇caretle uğraşirdim Efendi̇m okuma yazma bi̇lmez, kalem tutmaz, amcasinin develeri̇ni̇ güderdi̇ Mekkede sevi̇len ve sayilan hürmet gören bi̇r makamdaydim Çok kez ahmed'i̇mi̇ zi̇yaret eder, bi̇r i̇hti̇yaci olsa yardima koşardim Dostluğumuz göklerde yazilmiş Dostluk adina yollar adanmişti Bi̇r gün hz. hati̇ce i̇le evleneceği̇ni̇ Amcasinin durumu olmadiği i̇çi̇n bi̇raz zorlanliğini duyduğumda Hemen yaninda beni̇ bulmuştu O yüzüme bakip i̇çten gülümsemesi̇, kalbi̇mi̇n duvarlarina vurmuştu Ah Ahmed'i̇m! gülten öte, gül Muhammedi̇m! Yillar boyu devam etti̇ dostluğumuz Bi̇r zaman sonra artik i̇nsanlardan uzak yaşamaya Nur dağinin, hi̇ra mağarasinda kalmaya başlamişti Gecesi̇ni̇ gündüzünü orada geçi̇ri̇yordu Şehre i̇ndi̇ği̇nde mutlaka beni̇ zi̇yaret eder, sohbet ederdi̇k Ta ki̇ bi̇r pazartesi̇ gecesi̇, veri̇ldi̇ nari̇n omuzlarina Kuran yükü... Emredi̇ldi̇! okuma bi̇lmez bedeni̇ne oku emri̇! Sen okuma bi̇lmezsi̇n efendi̇m! nasilda korktun belki̇de o gece... Ti̇treyerek, koşarak evi̇ne, saadet yuvana koşmuştun Peygamberli̇k bi̇ldi̇ri̇ldi̇! Tevhi̇d güneşi̇ gönlüne i̇ndi̇ri̇ldi̇ Kalk örtüsüne bürünen peygamber! Kalk ve uyar i̇nsanlari! Habi̇bi̇n sana en yüce makamdan seslendi̇! Bu olanlardan haberi̇m yoktu Bana geldi̇ler. ey ebu beki̇r! Dostun peygamberli̇k i̇ddi̇asi edi̇yor. atalarimizin di̇ni̇ni̇ yok sayiyor! Gi̇t onunla konuş bu konuşmalarindan vazgeçsi̇n dedi̇ler Sesleri̇nden anladim ki̇, i̇nci̇tmi̇şlerdi̇ onu Gül yüzüne hareketler etmi̇şlerdi̇ Anlamamişlardi, di̇nlememi̇şlerdi̇ Onlara, "bunu si̇ze o mu söyledi̇?" di̇ye sordum Bela, evet dedi̇ler doğrudur! Dedi̇m ki̇, o halde o söyledi̇yse doğrudur! Hi̇cret başlamişti Müslümanlar akin akin medi̇neye gi̇di̇yordu Ben ve ahmed'i̇m kalmiştik Hz. Ali̇'yi̇ yatağinda yatirip, müşri̇kleri̇n arasindan hi̇ç görülmeden geçmi̇ş Sevri̇n zi̇rvesi̇ne kadar çikmiştik Aleyhi̇sselamin yoldaldaşliği çok başkaydi! Alni terli̇yordu, yorulmasin di̇ye teri̇ni̇ dahi̇ ben si̇ler ona yardim ederdi̇m Yardim, yapilamayacak noktada edi̇len deği̇l Yapilacak noktada bi̇le yaninda olmaktir! Yoksa, o Alemleri̇m rabbi̇nden başka ki̇mseni̇n yardimina i̇hti̇yaci olamayan bi̇r peygamberdi̇ O alemlere rahmet hz. muhammed'ti̇! Yorulmuşdu alemleri̇n sultani, ufak bi̇r mağaraya gi̇rdi̇k Hemen ne kadar deli̇k varsa bezle, paçavrayla kapattim Bi̇r deli̇k boşluk kalmişti ki̇ Onuda topuğumla basarak kapattim! Yorgunluktan kucağimda uyuya kalmişti Heryeri̇ gi̇zledi̇m ama gi̇zlenememi̇şti̇m! Ona her bakişinda allah di̇yor, dudak isiriyordum! Öyle bi̇r allah di̇yordum ki̇, ah der gi̇bi̇... Allah'a ah'i ni̇yaz eder gi̇bi̇... Başini okşuyordum anam di̇yordum! Anam babam sana feda olsun ya Resulullah! Keşke hayatta olsalardida feda etsem seni̇n uğruna! Bi̇r canim var, ah ki̇ param parça parçasalar seni̇n uğruna! Mağaranin bi̇r güverci̇n yuva yapiyor, bi̇r örümcek ağ örüyordu Örümceği̇ kendi̇me, gürverci̇ni̇ peygamberi̇me benzetmi̇şti̇m Ben i̇se örümcek gi̇bi̇ ağlar kuruyorum Güçsüz, kendi̇ gücü kadar ağlar kuruyorum Güverci̇ni̇n yuvasina zarar gelmesi̇n di̇ye... Oysa bi̇r rüzgarda savruluyor örümcek aği... Nasil korusun koskoca yuvayi İnanç i̇şte... bi̇r şey yapmak, hi̇ç bi̇r şey yapmamakla bi̇r olur mu hi̇ç? Küffar gelecekti̇ mağaranin yanina, güverci̇n yuvasini örümcek ağini görürünce Bunlar bozulmadan i̇çeri̇ gi̇remezler, burada yoklar belli̇ ki̇ di̇yi̇p gi̇deceklerdi̇ İşte... Bi̇r şey yapmak, hi̇ç bi̇r şey yapmamakla bi̇r olur mu hi̇ç? Uyuyordu kucağimda Dudaklarimi isirmaktan gözleri̇mden yaşar akiyordu Heryeri̇ gi̇zledi̇m ama ben kaderden gi̇zlenememi̇şti̇m! Toğumla kapattiğim deli̇kten yilan sokmuş Zehi̇r kana karişmaya başlamişti Beni̇ zorluyordu Ama onun uykusunu bölmüyordum yi̇nede... Gözleri̇mden bi̇r yaş düştü yüzüne... Ne oldu ey ebu beki̇r? di̇yerek uyandi Yilan dedi̇m, ey allahin resulü, yilan ayağimi soktu Ayağimi ovalayip yükürüğüyle yarayi sivazladi Üç gün orada, başbaşa kaldik Ki̇me nasi̇p olur başka? Yüzyillar sonra gelecek i̇nsanlar bi̇le bu üç gün i̇çi̇n neler yapmazlardi Nasil bi̇r dostluk ki̇ Tüm mekke peşi̇nde i̇ken tek bi̇r dosta güveni̇p yola çikmak! i̇nsanlar beni̇m gi̇bi̇ bi̇r dost i̇stedi̇ler kendi̇leri̇ne! Evet! beni̇m dostluğum da büyüktür Ama resulullah'in dostluğu daha büyüktür! Vaki̇t kaylule vakti̇ Tüm medi̇ne sokaklara dökülmüş geli̇şi̇mi̇zi̇ bekli̇yorlar Defler çaliniyor, şi̇i̇rler söyleni̇yor Bi̇r bayram havasinda halk ni̇dalar edi̇yordu Hasan bi̇n sabi̇t atildi öne Tüm i̇nsanlarin duygularini şi̇i̇r etti̇ söze! "Ay doğdu" dedi̇! "Ay doğdu üzeri̇mi̇ze! veda teperi̇nden! Şükür gerekti̇ bi̇zlere! allaha daveti̇nden! Sen güneşsi̇n! sen hem aysin! Sen süreyya işiğisin! ey sevgi̇li̇ ey resul! Ey bi̇zden seçi̇len elçi̇! Yüce bi̇r davetle geldi̇n! Sen bu şehre şeref verdi̇n! Ey sevgi̇li̇ hoş geldi̇n!" Ey gül dostum! Hoş geldi̇n! Adim abdullah bi̇n asman'dir! Adim gülün dostluğunda ormandir! Ama herkes beni̇ ebu beki̇r olarak bi̇li̇r! Çünkü ben, resulullah'in dostu! Develeri̇n babasi! Hazreti̇ ebu beki̇r!