Bırak Sorsunlar

Bırak sorsunlar Bizi yorsunlar Umrumda degil kör kursunlar Beni vursunlar uzak dursunlar Ihanete yönelmis insanlar Korsanlar sardı bu her yanımı Kim dindirebilir icimdeki tufanı Ölümün ecele faydası yok denilmisti Hersey anlamlı o kadarda dolu Gönlümün tadı tuzu yok yine bu gece Rahatlatır sanırım beni bir secde Bu hayatta örümcek gibi olucaksın düstüğün vakitte tırmanacaksın Kaplumbağalar hızindayım bu ara Kesildi enerjim dönüyo dumanlar Kücük çocuklar belde satırlar Yazarken korkunç geldi satırlar Huysuzlugumun bilindiği dogru Sabahlara kadar gerildigim vede sönmedi benum bu ic sinirim yada görmüyordu tebessümü hic yüzüm girme ortama güvenme dosta karanlığa kitlenir yoksa duygular bende cok küfretmistim onlara bahar yaşarken düştüm kışlara Kördüğüm olan herseyi silip attım Zulümlere karşı susmak hakkım Kan dolan öfkemi kaleme anlattım Bu kentin huzursuzluğu yansın Baba tut elimden geçmişteki gibi Yaralarımı sar ve kokunu üstüme sin Yüreğimdeki ağırlık hafiflesin Gündüz gecem birbirine girmesin Kadehlerim eksilmiyo masadan Biter her günün yerini dolduran Bu Güllerimi sizdiniz solduran Ayaklarımdı bu yolda zor duran Işitmiyo aydınlığı yüzüme doğru pencerem Zaman ilaç denmisti hahuyrı görmedi kimse Darmadağın hayat mevcut nasıldıki gülmek Mutsuzluktan ibaretti gözümdeki mercek Halim bilinmez bi yolcu umut yolculuğunda Iyi olsun kötü olsun adalet yok hukukta Öfkeme yüklenmis agrı doldu tastı hudutta Ihanetler dört bir yanda gülmek mümkünmü baba