Düzen Kalmadı

Ben istanbul ayazında yağan yağmur gibiyim Öyle doluyumki baba ağlasam dinermi Damlayan göz yaslarıma elalem gülerdi Çelme taksada insanlar durup söverdim Okul hayatımda bundan bir kaçyıl önce bitti Maddi durumdan dolayı olaylar iç içeydi İş hayatını sorma her günümde stresli Üç beş kuruş için tabi insanoğlu değişti Aşk hayatımı sizlerle paylasmayı sevmem Neden diye sorlasanız vardır büyükbir neden Masallarda kaldı aşkım büyük bir gizem Aydınlık yansımadı bugünde pncereme Dinmez oldu olaylarım her geçen gün yazarım Tamam git artık desen emin ol anlarım Olsun gülümser yüzüm öylede böylede Bugün düşlediğim günler tabiki zirvede 2. verse : Piskolojimi zorlayan durumlar yaratıldı Hayatımnda hergün olay beyin artık bunladı Nefret ettiğim varlıklar sahnemde yer aldı Eski halden eser yok gören herkes şaşırdı Uykusuz yorgun gözlerim kaç vakittir özlemsiz Bi yanlışım varsa gelip yüzüme doğru söylersiniz Sanmıyorum hiç kimseye bi zararım dokunmaz Fazlalaştı günahlar dualar kabul olmaz Cocuklugum mahvolmuştu ıssız park sokağinda Düzelmem çok uzun zaman almıştı bak aslında Uzun zaman sonrasında gözlerim hep uzakta Yaptığım hatalara gülüyorum şuanda 5 yıl oldu hayatımda düzen falan kalmadı Yazmamın tek nefreti kin nefret ve sevgiydi Her satırımda anlam vede biraz kifayet Insanlara sor bakalım anlarmı beni güzel