Ben Bir Sokak Çocuğuyum

Verse 1: Ben bir sokak çocuğuyum öyle kaldırımım sökük Lambalarım medcezirde, duvarlarım yıkık dökük Üstüm başım pis ve hayallerim gibi eski püskü Suçum yok, hayat küstü doğdum altı üstü Sokakta her daim iğneleyen bakışlarla yaşıyorum Hiç sormuyorlar o da bi' can taşıyo mu? İnsanlık öldü mü? Bir yerlerde yaşıyo mu? İyi niyeti kaybettim nefretimde taşıyorum Ben bir sokak çocuğuyum olmak istemezdim hani! Bazen soğuyu yenmek için kullanırım tiner, bali En durgun günüm bile fırtınalı abi! Terkedilmiş harabede bulabilirsin hep beni Kömür karası ellerime iğrenerek bakıyolar Ayakkabım su alırken içimdeki şu kora bak Sokak çocuğuyum uyumadım karyolada Sürekli boka battım hep olumsuz hayrolalar Verse 2: Ben bir sokak çocuğuyum anam babam yok yanımda Hiç tanışmadım onlarla, bi' anı yok hatrımda Bebekken bırakmışlar beni bir camii avlusuna Ana-baba sevgisini yaşamadım bir kez olsa Bu benim suçum mu? Doğuştan mağlup başlamışım Kaderim buymuş benim ne olur beni dışlamayın Hayat benim gözümde metrekareye beş mayın Paramparça oluyorum her adımım ölüme eş tanım Ne zaman iş arasam direk kapıdan kovuyolar Sanki insan değilim ben bi' kaşıkta boğuyolar Sevgiye yer açsam da elbet nefret dolduruyolar Diken üstündeyim güle varmadan solduruyolar Ben bi' sokak çocuğuyum görmek istemessin sen beni Lüks hayat, pahalı kotlar cezbediyo hepinizi Maddiyat şahane de vicdanınız serfefil Unutma bi gün sen de olabilirsin yerle bir!