Beyaz Zehir

Verse 1 : Söylenirken inceden bi sis havayla cenge daldı Geride kaldın ! Hayat umarsızsa sen umarsın Gökkuşağım kayıplarda söyle kalan siyah mı ? Hayat oyun deste kağıdı , sen basit bi kumarsın ! Bak ! Seni de çekiyo içine sokakların belası Uyuşturucu denen mahluk söndürür hayatları Ara sokaklarda araklanmış umutlar var Bir parça tebessümse şırınganda saklı ! Görmek istemessin İstanbul okyanus Köpekbalığı hertarafta zehriyle sen kuduz ! Kaçacak yer bulursan bak hayatın kurtulur Bir kere yem olursan inan yok bi kurtuluş ! Unut geçmişi farklı kapılar açılsın Sağ elinde sigarayla uzun koridordasın Önün aydınlık arkan ise simsiyah Bataklıkta çiçek açsın tut elimi kalk dayan ! Nakarat : Yine mi ben ? Yine mi zehir kanla yol aldı ? Bedenim ruhumdan ayrıldı amaçsız Sabaha karşı üç buçukta hayallerden uzaksın Her doğan güneşle sen biraz daha batarsın ! Verse 2 : Kaybettiklerin elde edilenden çok Ne ailen ne dostun yanında kimsen yok Karabulutlar sarmış tüm dünyanı Ölüm kelimesi senin için artık basit çok Dönüyo başım henüz onsekizken yaşım benim Babam çok küçükken derslerine asıl dedi Temiz geleceği beyaz zehre değiştim Kadraj hep hareketli dinle kalbin ritmini Sağda solda insan yok sanki hepsi mahlukat (inişe) Geçmek için yalvarırsın o an Solda ölüm var sağ tarafta güzel yaşam Sağ tarafa depar atmak inan zor gelir o an Ecele koşmak için neden sende bu heves ? Dost dediğin insan da uçuşlarda seni keser Tamamen ahmaklık hayatı böyle harcamak Kabul eder mi seni genç yaşta toprak ? Dönen çark hızlı bir de kirli para benzin Düzene alet olma yas tutar evin ve Deşifre olmak kolay illegalse düzenin Sen beyaz zehir düşlerken beyaz kefen giyersin Nakarat : Yine mi ben ? Yine mi zehir kanla yol aldı ? Bedenim ruhumdan ayrıldı amaçsız Sabaha karşı üç buçukta hayallerden uzaksın Her doğan güneşle sen biraz daha batarsın !