Ekim 4

Verse 1: Bugün aynaya baktığımda ilk kez beni değil seni gördüm Her akşam günbatımında tekrardan öldüm Çünkü yoksun,Güneşim sensin demiştim hatırla Bunu söylediğimden bu yana doğmuyosun bu tarafa Ben bi ayçiçeğiyim sensiz olmaz tükeniyorum anla Üstünde parfüm kokusu varken uyanıyorum kanla İnsanlar yalancı bunu zaten söylemişti annem amma Ben inandım inatla,her yalana kanma Hamza İçime o kadar işledin ki okyanusta damla gibi Gökyüzünde bulut gibi,ormanda ağaç gibi Saat gecenin dördünde birden kaleme sarılmak gibi Sen topraksın ben üstünde açan papatya çiçeği sanki Bugün gözyüzünden yirmi yıldız kaydı sonra söndü Ben dilek tutarken orda,yirmi yıldız öldü Yirmisinin on dokuzunda benim olmanı istemiştim Kalan son hakkım ölene kadar ekmeğini benimle böldü Karabük'ün pis puslu havası yine ciğerlerime sindi Kalp kapaklarımın etrafını duman sardı inan ki Daraldım…Yürüdüğümüz kaldırımlar ağlıyorken Bulutlar gözyaşı döküp ağıt yaktı sanki Tedavisi yok bu hastalığın eriyorum hergün Ben Güneş'e yakın Dünya'yken sensin sanki Neptün Bi gün yörüngemden çıkıp sana doğru koşmak istersem Kıyamet pahası olsa kal benimle birgün Gözaltlarım mosmor morfin kokusu damarlarıma işledi Esrar gibisin her kapakta hücrelerime işledin Herşeyden vazgeçti gönlüm sende direniyorum hala Her geçen gün çoğaldı sana olan sevgim bitmedi Gözlerime bak bir kez gül herşey kalsın arkamda Sen elimi tut yeter ki,dayanamıyorum anla O kadar çok seviyorum ki ellerimi bağlayıp Üstümden trenle geçsen sesi çıksın şerefsiz bu Hamza Nakarat: Düşünmemek istedim seni başaramadım her seferde mağlup oldum Beni anlaman bu kadar zor mu gözlerine hapsoldum Düşünmedim hiç pes etmeyi ayaklarım şişene kadar sana koştum Beni harcaman bu kadar kolay mı yokluğun bi boşluk Verse 2: Ellerimi açtım rabbime Seni diliyorum yine her gece Bişeyi çok istersen olurmuş O bitmedi diyorum ben herkese Gezdiğimiz sokaklar bomboş Geri dön geri dön geri dön geri dön Ellerim boş hala Araftayım bulamam kendime yön Sigaram gibi sön Ya da gel geri dön Hayat bi film sahnesi Vizyondayım sensin filmime jön Nakarat: Düşünmemek istedim seni başaramadım her seferde mağlup oldum Beni anlaman bu kadar zor mu gözlerine hapsoldum Düşünmedim hiç pes etmeyi ayaklarım şişene kadar sana koştum Beni harcaman bu kadar kolay mı yokluğun bi boşluk