Kendimizden Bahsedelim Mi? 2 (Ft. Serin)

Serin: Sahi,senin düşlerin vardır… Söylesene… Görmediğin rüyanın düşünü kurar mısın? İsimsiz bi gözyaşı düşün… Ben sokak çocuğuyum,beni düşünme Beni düşünme… Kimsesizdim anlayacağın tek başıma çaresiz O yaşlarda kollarımda babam ve ben sessizdik Vurulmuştu,bedeni kollarımda çok soğuktu Şimdiden ben özlemiştim çocuktum lan Duyguluydum,unuttuğum duygular ve çaresizlik Kaldırımları yastık yapar öğrendik Islahevlerinde öksüz,yetimhanede yetim derler Küçük yaşlarımda tanıdım hepsinin de kaderi benle Soğukların ayak sesiyle benim neslim güçlenirdi Herkes evine döndüğünde sessizliği dinlerdim İlk vurulduğumda 16'ydı yaşım çok erkendi Ben direndim ellerimde kanlar var yerdeydim İlk tebessümdü kadere güldüğüm zaman Hastanede köpek gibi ağırlandım Ağlamak değildi çare yeniden doğmalıydım Sokaklarda isim yapıp biraz para da kazandım Bahset Serin her taşın derinlerinde kalkmalıydın Ağıt yakın kahramanlar ağlıyordu benim sanım Bir canavar yarattınız katilleri güçlü sanın Sokaklarda bıraktınız duygularımı kader sanıp Yine de kör bakın bugün de kaderi ben sanın Birgün de sizler ağlayın lan haydi duygulanın Gözlerimde kalan yaşlar karanlıkların aşığıydı Ben kazandım isyanların ortasında adam sanın Hamza Yetik: Ben ağlamam,alerjim var sadece İnsanlara,ve onların kahpe yalanlarına Ayakta kalmayı öğrendim tam 12 yaşımda Ben arada kalmıştım dayım babama silah tuttuğunda Hiçbirşey düzelmezmiş nefretinle kustuğunda Ürkek ayaklarım bitkin bak hayatın uçurumunda Anlamıştım insanlar fazlasıyla tehlikeli En yakın dostum silah çekti ben namlunun ucundaydım Adam saydım,gülen her surata aldandım yanıldım Psikolojim kayıp,okul donuk,madden zarardaydım Bataklıkta tek umudum sevgilim yanımdaydı Terkedildim,yıprandım hastanede sabahladım Aynı günün gecesi bi erkekle dudak dudağaydı Bir gün sonra yakın dostum vefat etti bu rüyaydı Rüya değil,bu hayatın ta kendisi dostum Bir tek Allah'ım var bundan secdelere koştum Tek başıma ayaktayım,tek kalarak güçlendim Ektiğimi biçmekti aslında tek derdim Önceden yaşım küçüktü her olayda teklerdim Sabrın sonu selamet diyerek ışık beklerdim Beklediğim o umut ışığını bana rap verdi Kalemim dostum oldu ve sayfalarca dertleştim Hüzün biçtim hergün,toprağıma dert ektim Dertlere göğüs gererken ben daima tektim Çünkü el uzattıklarım kolumu kopardılar Sabır pansuman yaptı ben de kolumu diktim Ne ilktim,ne de son hayat geçici bir oyun Ölüme doğru rotam belki yaklaşırken sonum Bence ne Serinde ne de bende yok bi sorun Yalanlarla dolu hayatta iki ufak doğruyuz Gözlerimde yok umutlar Çalıp aldı bu kirli sokaklar Herşeyimi kaybettim elimde ne varsa yoksa Beni gören der zaten Hamza biraz hasta Gözlerimde yok umutlar Çalıp aldı bu kirli sokaklar Herşeyimi kaybettim elimde ne varsa yoksa Beni gören der zaten Hamza biraz hasta Niye benim yüzüm hiç gülmedi? Neden güzel günleri görmedim? Gücüm tükendi, Gücüm tükendi Gücüm tükendi…