Yük

Ben aşkın tek başına olan ahalisiyim Ben kalanın esareti, gidenin cesaretiyim. Ben aşk için düzenlenen tören merasimiyim Sahnede dans ayrılık ve çaldı veda müziği. Sana anlatamadıklarımın zekatıydı gözyaşım Ben sana yanarken, sen yangına köz taşı Yaşım henüz on dokuzda şu kalbimin kırk yaşı ve Bunca zaman bolluğunda yokluğundu sırdaşım. Yokluğunu şiire döktüm satılarım taştı İçim aşkın ülkesiydi sınırlarını aştın. Sen gittin dostlarıma sır kapımı açtım ve Anlattım sabaha kadar uykuları kaçtı. Dua dile vurdu diye gönül sana vurgun Her attığın adımın aramızda surdu Ağlamak nimettir, susmaksa ganimet Şu geçmeyen zaman birtek gözlerinde durdu. Elif kadar dimdik, vav kadarda büklüm Her damarı kalbimin yokluğunla yüklü Kalbim herkese yasaktı sen aşırı hürdün Ayırmıyor aşk lazı çerkezi ve kürdü İçimi döktüm kağıtlara hissettiğimden, Bunca gece peşpeşe hissettiğim dert. Suçu neydi aşığının diye sorarlarsa, Öyle narin sevdiki hissetmedim de. Bir bakıma hayat güzel, bir başıma değil Çünkü hala yokluğuna üzülmekteyim. Gülüşlerin yüzünden, yüzümdeydi gülüşüm Ben deliye döndüm hep sözümden değil. Ateşten bir denizin, sudan balıklarıyız Dünya denen davanın en iyi tanıklarıyız. Keder ile kaplı, dert bir yanımız Bu yüzden ki hepimiz tam anlamıyla yarımız Yedi kıtada birikmişti yetmiş bin ilim Toprağımda aşk mıydı yetişrdiğin İyi yürekli şairleri topraklara gömdük Ve son kez mezar taşına yazılmıştı şiir. Kırıştırır nurun odamdaki karanlığını Zihnimde düşünce, ellerimde dualarım. Muhakkak ki Allah, duyuyor bu haykırışı Sakın gece gelme bana sen gelirsen ay kırışır. Velhasıl muhabbettin şiirlerde cümle Allah sevgi yaratmış insanlara cümlen. Aşkı tanınmayacak, ne hallere soktular Ben ise seni tanıyorum evveliyatı ezelden Hiç sevesi olmayanın gitmektedir hevesi Çok zoruma gittikçe gelmiyor hiç sevesim. Sen bu asra aşkın, tanımı diye doğmuşken, Nasıl olurda gelmesin, benim seni sevesim?