Anlatamam

BÖLÜM 1 : Yakamoz gibi çarptı bana hayalin. Gözlerime perde inmişti, halim niceydi. Yolumsa ince ve kasvetliydi yinede gittim Lakin yolun sonu uçurummuş bilemedim. Aydınlanan günlerde varmış yani yarınımda Şimdi sokaktayım baktığımda yarıma, Gördüğüm hiç birşey yok sadece toz bulutu. O da uğursuzluk getirenlerin uğuru. Gözlerimi görmek istedim velakin hep aynı Sağım solum önüm arkam gibi yine hep aynı Hep aklımdaydın, güldüm, kalbimle ağladım. Anla beni, seni şarkılarda böyle yazdım. Evham kaynağı olmuş dert dediğimiz hayatın biberi tuzu, Elbet bir gün melek alacak ruhu. Eh be insanoğlu, gerek varmıydı bunca aleve, Yakarken heryeri, kendinde düşeceksin aleve. Nakarat : Hayallerimi yüzdürdüm ben, evet saklamam Hep seni düşündüm hiç bişeyi takmadan. Lakin yaşamaksa her zaman dar geldi, Zor olacak aktarımı bunu anlatamam ! BÖLÜM 2 : Dün günümde kaldırımlarımda tökezlerken, Işıklarım nerde, körüm yolumu göremezken, Daldım gelişi güzel bir hülyaya. Baktımda yalnızlık için gelmişiz dünyaya. Dünya derken öyle herşey boş değil, Yazdıklarım, çizdiklerim, karalamalarım boş değil, Ellerim yaş içinde boş değil, Eğildim önünde boynum kıldan ince bunu bil. Ellerin gidiyor ellerimin içinden, Hayalin yaklaşmıyor bana hüznümden. Suratım asık her daim, Ellerim gözlerimde, yaşlarıma kirpiklerim hakim. Çektiğim duman eşliğinde gördüğüm hayaller, Sahnelerde bana safdışı kaldığımı gösterdiler. Yazık ettiler onca dalganın içinde, Başlamıyorum artık, düşüm sular içinde... Nakarat : Hayallerimi yüzdürdüm ben, evet saklamam Hep seni düşündüm hiç bişeyi takmadan. Lakin yaşamaksa her zaman dar geldi, Zor olacak aktarımı bunu anlatamam !