Sel

Bölüm 1 : Doğan güneş, karaltıyı parlatır Her gün doğdukça parlayacak lanet karanlığım. Karanlıksın, benim için telaffuzsuz adın Tek takıntım karanlık, bir gecemi gör anlarsın. Parmaklarım kadardı o güldüğüm günler Hepsini biriktirdim ama bir avuç bile etmediler. Garibanlıktan öte taktığım gariplik öylesine Her satırda ellerin tütüne gitmesi daha da öte. Ey ahali şimdi bana söyleyin Hanginiz aşk durağında kaçan aracı bekledi. Ya hiç bilemediğiniz ya biz bir yere gidemedik Anı dediklerinizin hiç biri senelere denk değil. Uzak değil, ulaşabilmek hiç güç değil Lakin tık yok içimde hissediyorum eksikliği. Korkarım ki unuttum umudun manasını Fersahlar var arada ama bana çok yakınsın. Dedim ya yakınsın, ama uzaksın Bir adımım bin sıkıntı ondandır cevapsızım. Gerçek uzaklıktan bahsetmiyor yazıtlar Yalnızken insan bir tek kalbinin içine bakar. Susuyorum bitik, git artık başımdan Öldürdün ne sensizliği ne seni yaşatmadan. Özlemler eğer ücrete tabiiyse, Ödeyemezdim hiçbirini haciz gelirdi evime. Hep seni yazmak istedim hep bir yeri eksik kaldı Yapabildiğim tek şey dolaşmak satırları. İmkansız kadar kolay değil yazdıklarımı manasıyla görmek Bu giydiğim gömlek sensiz ateşten çömlek. Bölüm 2 : (şiir bölümü) Sus, bu dünyam kaldı kapkara bir odada Ve bittik hepimiz ayrı kentin emekçileri. Bahsettiğimi bil, uzağa gitmen gerek değil Acaba değerli olmak sence engellenmek midir ? Susmayı ne sandın sen öyle ? İçinde kalanları biriktirince, Gözlerin durmuyorlar yerinde Ve aslında hiç biri de kör değilken. Her seferim herkesin sana benzemesi İnan zor değil zümrüt yeşilin yeterli. Ve o yeşilin bir sefer biriyle el eleydi Ve kalbimin varlığını bir an hissetmedim. Tüylerim diken diken seni gördükçe Gördüğümde yok ama herkeste varsın haylice. Ve gözlerim eğer senden oluşmuşsa Özleminden dolmuştur, kuruluk bilmek ne ? Bir geceler vardı günaydın diyemediğim Sonraları kimse bana iyi geceler dileyemedi. Neden hep karanlıkta buldum seni Kimsesizliğin ilacı gözlerinde ender yetişen bitki. Gözlerin hiç yok yarınlarım kayıp Ondan önce hepsinden önce olmayan huzurum kayıp. Neyi yaşattın neyi gördürdün bana Toplasan kaç kilo kül çıkar bu odamdan. Şu kaç satır kendini anlatır Susup kalmaya benzemez bu, bir buna susamadım. Hep yandım hep bu kibritimi çaktı Her satırda yanıyorum, küllerimi atmayın.