Tablo

Bölüm 1 : Azad ettim artık seni her şeyden Ve bil içimden gelmiyor bu eylemler. Zorakiliğin kapısı ardına kadar açık Es geçelim ordan sende arşıma çık. Gök yüzünün öyle bir görüntüsü var ki Anlatmaya yetmiyor dilim sanki cenneteyim. Bu cennette bir sen eksiksin Her şeyim tastamam dumanımda eksiksiz. Sarhoşluğunun sarhoşuyum ve Gözlerim takıldı o yattığın kumlara. Anlatmak neden ? Çünkü içimi yerdiler yersizce Anlayabildiğin sade içimdeki görmezler. Ve garip olguların bütünlüğü sarmış durumda Tek nefeste biterler iş sardığım dumanda. Kaç kere dedim bu kağıttan kalbe O sağanak yağmurlara yaklaşma diye. Nakarat : Bir tablo vardı öncelerden, içinde gözler vardı Duvarlar taşımadı şimdi yıkığım. Üç beş resmin yadigarı bence bu olmamalıydı Vasiyetten düşen pay hüzün bulutlarıymış. Bölüm 2 : Kuş kadar evet sevgim kuş kadar İster kanatlanır ister böyle hüzne boğar. Her durum adil davranmaz sana Adalet dediğin şimdi sadece saraylarda. O bile şüpheli, karışık memleketim Oralara girersem susabilmek elde değil. O yüzden tek kişilik dramalarda Derin bir oh çekersin susmak için. Kaldıramıyorum bu ağırlığı Karanlığın aroması çok sert ve katıksız. Yalnızlıkta eklenir başlanır seanslara Uzan şuraya bir yudum ağla. Nedir yani bu durumda böyle mi kalsın Bence durmasın hepsi anlatılsın. Bir otobüsten hızlıyım aslında Hele birde yağmur ve ayağımda bot varsa. Nakarat : Bir tablo vardı öncelerden, içinde gözler vardı Duvarlar taşımadı şimdi yıkığım. Üç beş resmin yadigarı bence bu olmamalıydı Vasiyetten düşen pay hüzün bulutlarıymış.