Adım Yeşil

Bu bir yakın dönem romanıdır. adım yeşil. yıkık duvarı siper etmiştim kendime dört taraftan kurşun yağıyordu ateşin ortasındaydım kıstırılmıştım. nereye gitmişti arkadaşlarım? nerde dava adamları? Hani? hepimiz birimiz birimiz hepimiz içindik ne olmuştu ideallerimize? tabancamda iki mermi kalmıştı annem geliyordu gözümün önüne ne diye öldüreceklerdi beni ölürsem düzen değişecek, umutsuzluklar umuda, mutsuzluklar mutluluğa mı dönüşecekti? saplanmıştım çamura. dört taraftan kurşun yağıyordu üstüme Mustafa, Ömer, Ercüment, Ramazan Turhan, Süleyman Özmen, Dursun Önkuzu, işkencede ölenler, isimleri cisimleri unutulanlar, hepsi çerçeveli resimlere girip görünüyorlardı bana. birkaç saat sonra benim de resmim çerçevelenecek, benim de yıldızım gökyüzünden kayıp aşağılara düşecekti. Reis öldü, trafik kazasında tuhaf ölümlere tutuldu derinlerin adamıydı dediler derinlerde değildi, olmamalıydı O, derinlerde yüzmüşse biz kendimizi nereye koyacaktık. dört taraftan kurşun yağıyordu tabancamda iki mermi kalmıştı sona yaklaşmıştım bir adım sonrası ölümdü. anne ne olur elini alnımdan çekme yüreğini yüreğime yasla bırakma beni kahramanların yalnızlığında…