Mustafa'nın Mezarı

Mustafa'nın mezarını aradım o gün Türk Bayrağı asılı mezarlara gözüm takıldı Bunlar, asker şehitlerin yatağıydı çoğu yirmisinde hayata veda etmişlerdi yirmi dört saat Kur'an okunuyormuş gördüm mezarını diz çöktüm karşısına ne de çok hatıran vardı ah! Mustafa ah! çabuk gittin be! görüş günlerinde gül açardı yanaklarında gözlerinin içi gülerdi sokulurdun yanıma anlatırdın neler konuştuğunu mektup yazardın bazen, gelen mektubu okuturdun bana bilirdim, paylaşmak isterdin mutluluğunu tuhaf biriydin be Mustafa latife yapar ara sırada kavga ederdin benimle hiç kavga etmedin ama geçmişi anlatır suçsuz olduğunu haykırırdın beni bazen yargıç, bazen savcı bellerdin de dökerdin içini suçsuz olduğunu ben bilirdim bilirdim de, mahkeme vermişti bir kez kararını idamın onaylanmıştı da gülerek gelip 'bizi asacaklar” demiştin sağdan soldan sana laf atılmıştı 'sandalyeni biz tekmeleriz” diye ne de çok gülmüştün hatırlıyor musun? nişanlını anlatırken başka bir dünyaya giderdin gelecekten bahsederdin, hayal kurardın, sesli düşünürdün, mest olurdun. Yargıtay cezanı onaylayınca Demiştim ki; 'gel, kaçmayı dene” soğuk durmuştun 'olmaz” demiştin neden böyle demiştin? sonra kaçarken bile gönülsüzdün. Suçsuzdun, tamam ama, asılacaktın. Kaçmaktan başka şanın yoktu. Seni anlamalarını bekliyordun, nerde sen topun ağzındaydın nitekim öyle olmadı mı? ot bürümüştü Mustafa'nın üstünü benden konuşmamı istediğini hissediyordum anlatırım Mustafa, anlatırım annenle konuştum, o söyledi nişanlın başkasıyla evlenmiş ölüyü bekleyeni tarih yazmıyordu Mustafa, şimdi nerdedir, ne eder haberim yok, muhtemelen çoluk çocuk sahibi olmuştur, hayatın telaşı içinde yitip gitmiştir. arkadaşlar mı? ne sen sor, ne ben söyleyeyim dün yaşanmamış sanki idealizmden kaçıyor insanlar sorumluluk sıkıyor. dava mı? davayı tarif eden yazıların mürekkebi silikleşiyor cümleler okunmaz oluyor gittikçe unutuldu değerler Mustafa…