Beni Duy

Başımda ağrısı var türlü türlü sistemlerin Dünya denen bi yerdeyiz normal yani pislenmemiz Yinede sokakların karanlığı gizler beni Yeryüzüne gömdüklerim gökyüzünden izler beni (Yavaşla !) Kanıma girdi hepsi yavaştan ve bilinçaltımda ateşkes olmayan bi savaş var Aniden bi belirsizlik beliriverir kafamda Anlaşıcam herkesle ölmek için yaşarsam (Ben) Fazla bişey istemedim kağıt kalem kulaklık Beyin vazgeçer yaşam denen sebepsiz amaçtan Uzaklaşıp kaçarsam o belirlediğim amaçlar bi amaç olmaktan çıkar ve kalp kırmayı amaçlar Bi ağaçtan düşen yaprağı diğerleride takip eder Sonbaharın azizliği bahçelerime sanki verem Kursağımda takılı kalan hangi sonuç hangi neden Alıp verdiğim her nefes yaşamaya tahrik eder Artık anla beni yüzmeyi öğretmez bi bataklık ve olmayacak hayalleri tütün yapıp yakardık Varolmanın gayretiyle herkesi biz sanardık Dağ gibiyken dertler hep gülüşlerle sis yarattık Odamın duvarları karanlıkla sevişirken Dumanlarla huzur bulur beden zaman değişirken Deliliğe yönelten bu psikolojik eğilimler Hiç bi neden yokken bile sürüp giden gerilimleri Anlatamam malesef bu değilim ben Beynimden atmak istediğim onca şey birden Algılarımı kilitler ve neydim ben ? diyerekten Mantıklı düşünemeden akıl çıkar seyrinden Eğdirmem başımı ruh bedenle manevilik olgusuyla İlerler uzun yolumda vicdanımın sorgusuyla Aldığım bi kaç karardan bir tanesini açıkliyim Ölüm korkusuyla yaşama, öl yaşama korkusuyla