Gül-i Rana

Çık Gel , Aş Yolları , Çal Kapımı ( Çal Kapımı ) Gönlümün Anahtarı Nerde Kaldın ?, Anladım Dilden Düşen Her Söz Yürekten Gelirmiş Yazmak İstedikçe Yâre Bitâp Düşer Kollarım İpek Telli Ateşmidir Dokunulmaz Kaftanın Ruha Zevk-i Sefa Gelir Cefaların Duy Beni Eğer Aşkın Bir Silahsa Vur Beni Siz Güneşle Dans Ederken Bende Vakit Zehmeri Sen Yârsın Gül-i Rana Aşıkların Maşuğu, Ey Yâr , Sende Saklı Mâna Şu Yazdığım Sözler Varya, Benim Cihadım Nefsi Katlet Hayâli Yâren Tek Muradın O Öyle Bir Yazarki Yazdı Seni Alnıma Öyle Güzelsinki Ay Utandı Doğmaya Anlattıkça Seni Nasıl Gülerler Halıma Şayet Bilir Gerçek Aşkın Tadını Yanan Su Serpmez Yaralarına Kavrulur Her An Ateşlere Düştü Ruhum Derman Bulamam Şu kısacık hayatta Yürüyorum Meçhule Ömür son bulur bu ıssız gemide Ey Gönlümün Gelmeyen Baharı Vaslınla Dindir Sancımı Kalmadı Gönül Kalmadı Hatır Aldı Ahım Bir fincan acı kahve Kırk Yıl Hatır Sayardım Daim Doğru Dedim Ya Dokuz Köyden Kaçardım Duy Beni ( Duy Beni ) Yalanların Ortasından Al Beni ( Al Beni ) Bu Ayaklar Başkasına Koşarsa Oracaktıkta Ölmeli Öyle Güzel Doğmalısınki Güneş Utancından Sönmeli Sen Cansın Dilde Nara Ey Güzel Kibirlenme Öyle Kaf Dağından Bakma Haykırırsın Duyulmaz Ama Tesir Eylemez Efganın Ona Sen , Benden Geçtin Ama Ben Geçememki Senden Dert, Çekemem Dersin Kapanır Hanem