Şizofren Hastası

şizofren hasta umut kalmadı hayattan kopmuş bi yanı vardı aklına geldiğinde hastalığı gözleri dolunca hemen aglardı tutamazdı damlayan göz yaşı acılar üst üste kurtulamazdı evet ben bir şizofren hastası agır ilaclarla bagımlı yaşardı dört duvar oda sessiz oturur içini dökmek için bişey yazar hayaller kurar tugbasına yanar bir gün gelecek diye tutuşur vede furkan bi sigara yakar hayallerimizi satmadık yar içimden gelen sesler sesler allahım bu seslerden kurtar hastalıgımın durumu agır vaka telaş telaşa gözlerimi aştıgımda bi baktımda furkan ankarada ailesi yanında hastane burasıda çoçuk o sigarayı söndürsene dedikten sonra furkan daldı adama ellerimi kollarımı bagladılar hastanenin bi odasına kapattılar bagırdım cagırdım ama nafile kimseler kimseler duymadılar bagırıslarımı haykırışlarımı anne neler neler yaşadım bilsen bir evet ben bir şizofren hastası duygusala bagladı içi yandı nerde kalmıştık neler neler bi avuc ilacla sakinleşir bedeni bitkin düşer düşer gözlerini açacak hali yok bilader hastane koridorların gezer gözlerini açamaz uyumaya gider yat kalk yat kalk uyu kalk ilaclarlardan gözleri yenik aynı şeyleri baba yaşamak çok zordu sen mapushanedeyken annem malatyada ben uzakta baba mapushane damında olmadı böyle nasıl dagıldık ha toparlanamadık toparlanamıyozda evet ben bir şizofren hastası duyguları şuanda darma dagıldı sabaha kadar sabahladı uyumadı yazarken gözleri kapanmaktaydı savaştım sonuna kadar olmadı pes etmedi tekrar tekrar başladı her gece sabaha kadar sabahladı gözüne uyku girmek bilmez olmadı yarınlarında bile bir ışık yoktu kullandıgım ılaç beynimi yoruyordu uykumu getirip halsiz bırakıyordu ilaçlar bile artık fayda etmiyordu