Spowiedź

Tych łez, które nocy rysują brzeg Tych kłamstw, które w głowie już nie mieszczą się Drugich szans, zwiędłe kwiaty zarysują cień I nadzieja, że tym razem coś zmieni się To ja jestem ten, co zranił cię To ja jestem ten, co niszczy cię Ten krok chwiejny jak w butelce dno Ta twarz i ten ślad po każdej ze stron Stary dom, echo ścian i krew na szkle Dłonią gładzisz jedną z ran co nie zabliźnia się To ja jestem ten, co zranił cię To ja jestem ten, co niszczy cię To ja jestem ten, co zranił cię To ja jestem ten, co niszczy cię