De Lütten Saurier

DE LÜTTEN SAURIER Ik kann mi goot erinnern - ik weet noch wie dat weer An de School mit söventeihn Kinner - un dat Plögen mit de Peer, An den Kroog bi uns in Dörpen - Willi Sellmers Stuvenlad´n Dat all´ns is nu verschwunnen - in ni maal dörtig Jahr´n. Ni lang her - un all vergeten. - meist verschwunnen mit de Tied, Un so mancheen nimmt ´n beten - op sien Weg nach baven mit Ni lang her - un all vergeten - wat noch güstern Tokunft weer Un mit jeedeen starvt ´n beten - wenn he sliekt vun düsse Eer Un Omas bunter Kittel - mien Unkels graue Mütz Tante Emmas oler Nachtopp - miene kotte Ledderbüx Opas langes wittes Nachhemd - un de Stumpen in sien Snuut Dat sünd de Lüttensaurier - se starven liesen ut. Ni lang her - un all vergeten. - meist verschwunnen mit de Tied ...! Ik weet noch wi wi seten - in dat Schiethus ohne Licht Inne Zinkwann´ güng wi bad´n - jümmers Sünnabends, dat weer Plicht Heini Langes geelet Moped - Pot un Pan keem mit sien Wag´n Dat all´ns is nu verschwunnen - still un liesen, mit de Johr´n Ni lang her - un all vergeten. - meist verschwunnen mit de Tied …!