Kleur Bekennen

Dag groen, mijn kinderjarengroen, door niemand uit te roeien Mijn groen, ingeknopte zoen, als het warm wordt zal je bloeien Dag rood, gespatte ader-rood, ik haat je met mijn snaren Mijn nood in rood, ik wurg je dood en breng je tot stil staren Hoewel ik het te weinig zei, een regenboog was jij, bij tij Terwijl door zoen en zeuren, het leven won aan kleuren Dag blauw, mijn blauwebekkenblauw, je komt niet meer tot blozen Mijn blauw, als ik het kon dan zou ik jouw striem in stromen lozen Dag violet, die mij belet het ultra te beschrijven Jouw transparante mensenkleur ondervind ik aan den lijve Hoewel ik het te weinig zei, een regenboog was jij, bij tij Terwijl door zoen en zeuren, het leven won aan kleuren Dag grijs, van kleur verstoken grijs, wie durft hardop te bekennen Mijn grijs is alle dagen grijs, ik zal er nooit aan wennen Dag wit, mijn hypocriete wit van maagdeloze kerken Mijn wit, een snit die mij niet zit, ik wens jou zwarte zerken Hoewel ik het te weinig zei, een regenboog was jij, bij tij Terwijl door zoen en zeuren, het leven won aan kleuren