Om Wat Applaus

Om wat applaus Heeft hij vergeten De godverlaten duisternis Nooit vermoed en nooit geweten Hoe wit hoe leeg de winter is Alleen de wind De wind die fluistert Alleen een steen Een steen die wacht Alleen een boom Een boom die luistert Naar het water Water lacht Hij die zijn hand wou laten heersen Over dingen over zand Draagt op zijn schouders brons en marmer Wordt gekust door vreemde angst Alleen de dwaze Gekken weten Hun kreten klinken schril en hol En worden langzaam opgevreten Door een oude wereldbol