Alpengloed

[Intro] De avond valt, de lucht is zo fijn, Mooie klanken van de bergen, brengen ons weer samen, zo rein. De rust van de heuvels, zo vredig en stil, Verloren woorden zweven, in de lucht, zo vol met gevoel. [Verse 1] De zon zakt weg achter de toppen, als een mooie droom, Schaduwen strekken zich uit, over het groene romdom. Een gouden gloed omarmt de bossen en heuvels zo blij, Onze oude gesprekken zijn echo's, altijd dicht bij. [Chorus] Herinneringen aan jou, zoete woorden in de lucht, Flonkerende sterren, die ons samen weer zucht. De zachte klanken van de nacht, vol ons verhaal, De liefde die ooit vervaagde, maar altijd blijft bestaan, allemaal. [Verse 2] Ik zie ons samen lopen, hand in hand, zo fijn, De geur van bloesems, zoals een droom, zo rein. Geluiden van de natuur, een symfonie van ons leven, In de schaduw van de nachten, was jij altijd te geven. [Bridge] Maar nu als de maan verschijnt, voel ik de spijt, Twijfels omringen me, een strijd vol verdriet, zo wijd. Toch is er schoonheid in het verleden, vol leven en licht, De glans van herinneringen, die ons nooit echt verlicht. [Chorus] Herinneringen aan jou, zoete woorden in de lucht, Flonkerende sterren, die ons samen weer zucht. De zachte klanken van de nacht, vol ons verhaal, De liefde die vervaagde, maar altijd bij ons zal staan. [Outro] De avond vervaagt, de sterren blijven stralen, De accordeon speelt zacht, terwijl de woorden verdwalen. In het alpenlicht van de nacht, blijf je bij me, zo vrij en blij, Een ode aan verloren momenten, in de stilte, jij en ik, zij aan zij. [Outro]