Flonkerende Sterren [1]

[Intro] In de stille uren van de nacht, Hoor ik de sterren zachtjes fluisteren. Eens zo helder, nu zo ver weg, Ze vertellen verhalen over wat voorbij is. [Verse 1] Een schaduw danst tussen de bomen, Verloren dromen van lang vervlogen tijden. Soms kijken sterren naar ons, Ik ontdek herinneringen, verdwaald in de rust. De lucht fonkelt met hun schoonheid, Mijn gedachten zo vrij als de stilte, Het geluid van de nacht, zo kalm en oprecht, Hier blijft mijn verlangen altijd bij me. [Chorus] Flonkerende sterren, in de duisternis zo zwaar, Schijnend met het licht van wat ooit was, Verloren dromen, verre winden, Hun warme glans maakt de stilte iets lichter. Voel de zoetheid van alles wat vervaagt, Want het verleden is nooit echt ver weg. [Verse 2] Neem me mee naar de zon die lachend straalde, Wensen die als de wind zachtjes fluisterden, Herinneringen die ons blijven omarmen, Elke traan vertelt ons verhaal van toen. De kracht van wat ooit zo dichtbij leek, Een echo diep van binnen dat blijft weerklinken, Toont de liefde die ons weer verwarmt, Stilte en gemis, als een veilige haven. [Bridge] Kun je het gelach van de sterren horen? Als een mooi geluid in de rustige nacht, Soms gevangen in woorden die niet zijn gezegd, Waarachter het licht van herinneringen verblindt, Het leven stroomt als de zachte wind, Sterren, die ons hun verhalen vertellen. [Chorus/Herhaling] Flonkerende sterren, in de duisternis zo zwaar, Hun licht straalt van de dagen die voorbij zijn, Verloren dromen, verre winden, Hun warme gloed maakt de stilte lichter. Voel de zoetheid van alles wat vervaagt, Want het verleden is nooit echt ver weg. [Outro] Dus als de nacht ons omarmt, En sterren ons de weg tonen, Geloven we dat nieuwe dromen zullen groeien, In de zachte woorden van flonkerende sterren, Want diep van binnen is er altijd hoop, Complimenten van de sterrenhemel.