Işık Hüzmesi

Verse 1: Kurumuş bir gözyaşı gözde durur düşmeden Gözlerim de her daim yolcudur bir düş peşinde Bir kez olsun sevdiğim de şu hayata küsmesem Bir ailem huzur dolu gerçek olsa düşlerim de Düşmediğim de yanımdayken düştüğümde gidenler Bırakın lan öyleleri zaten gelmesinler İstemiyom kimseyi çelme takan yüreğime Emin olun bir daha gelmez yüreğimden düşenler Gözlerimden düşmeyi yüreğime yeğleyin Yüreğimden düşenleri unuturum sevmeyi Sevmeyi bıraktığımı istemem de görmeyi Bu yüzden görünmezsin artık gözlerimde Hiç bir zaman yapamam arkandan sövmeyi Kusura bakma bırakırım artık seni övmeyi İstiyordum birlikte bir hayatı çözmeyi Unut dedi gökyüzünden EyvAllah'ı çektim Verse 2: Devam yola,Rabb'in büyük,koca hayat önünde Bilemezsin evvelden neyin vardı kaderde Geceleri konuşmadan dertleşirdik kamerle Şizofren olma sakın bir an önce çık evden Çok erken değil mi yaşım bunu söylemeye Bence sende delirirsin bunca derdi söylemezsen Sözün biter,hiç bir derdin bitmeden Onca duygu yaşarsın bak isimlerini bilmeden Yürümekten haz alırsın kulaklıkla birazcık Ados çalar hatırlarsın unuttuğunu bir aydır Kayra çalar bir hikaye derdi rafa kaldırır Avare bir Hicvar'ım işte hayat böyledir Anlaması gerekene basit değil sözlerim Merak etme unuturum güneşe olan özlemi Yağmura alışmışken hüzün veren yanıyla Bir ışık hüzmesini aramayacak gözlerim