Ölüme İnat

Verse 1: Yazarken sema karanlık ruhum için sabah yok El kalemde mumları yak ,eski kadehe şarap koy Ankara'da deniz bende uçmak için kanat yok. Hiçbir şiirin içinde bu ruhum gibi sanat yok. Ölüme inat yazıyorum bu sayfa kalbe huduttur En güzel hikayedeydik insanlığını unuttun Tenimi kuruttun bu şehirde tek buluttun Üzülme bazen ölmek bile insan için umuttur! Kahve bardağından yüzüme doğru vuran sıcaklık Yaz gününde kaldı aşk ve mevsimimiz kış artık Ruh halim bozuk plakta dönüp duran bir şarkı Biz bir hayal kurar onunda birden içine sıçardık. Mastar eklerinde kaldı bütün fiiller Dile gelince geceyi gündüz eden soğuk şiirler, Sırtım yere gelmedikçe döner gider değirmen Ve bir gün tanrı olsanız da karşınızda eğilmem! Nakarat (x2): Gel limanıma gemileri yak (ben) Ölümüne yazıyorum ölüme inat (gel) Aklımın ucunda birileri var bana Birileri git diyor birileri kal SKİT:(Hey, Fatih Uslu dünyadan.. ölüme inat beat by İtaat soğuk şehrin soğuk adamı.) Bölüm 2: Bi dağ misali gururlu bi duruş sonra duruldum Bi kuruş yoktu cebimdeki isteseydim bulurdum Bi buluşmaydı gökyüzünde nefretim ve umudum Nefretim kazandı ben de azad ettim bu ruhu. Günahın güruhuydu yeryüzünde tek melek Bir asır sonra gelip senden tutunmamı bekleme. Kabus ol bu sonbaharda delir! Kapımı tekmele, Ne kadar cambaz olursan ol takılıcan direklere! Ölüm bahçesinde en kırmızı gül benim. Dün denen yalanla geçti bak en güzel günlerim Dün değil bugündeyim bu dün senin bu gün benim Ve öyle sert de değilim eğer gülseniz gülümserim Bir ilham kaynağım yok 55 senelik radyolar Evimde çalar yatak odamda 40 senelik karyolam 30 senelik aşkta bir gün yuvarlanır dar yola Ben 20 senelik adam bindim hayat denen kamyona! Nakarat (x4): Gel limanıma gemileri yak (ben) Ölümüne yazıyorum ölüme inat (gel) Aklımın ucunda birileri var bana Birileri git diyo birileri kal..