Hancı

Bu öykü uzun yıllar önce başlar Sevinç ve hüzün çökmüş vagonlara Bir tren umuda doğru yol alır Ve ben içinde bir gurbetlik yolcu Uzun yıllardan sonra yeter oldu Gezdim dolaştım en son sana döndüm Yarı sakat gençliğim heder olmuş Sen zalim hancısın ben yolda yolcu Ne kucak açtın ne bağrına bastın Yaralı ve yalnız darda bıraktın Doğduğum illerde el gibi kaldım Sen zalim hancısın ben yolda yolcu Bir sıcak okşayış bir gülümseyiş Bunu yıllardan sonra pek çok gördüm Ne yüzüme baktın ne kulak astın Sen zalim hancısın ben yolda yolcu...