Augoustos

Αύγουστος πάλι, 3 το μεσημέρι Ξυπνάω απ'την ζέστη, ο ήλιος με καίει Πριν 12 μήνες ήσουν και εσύ εκεί, μαζί Ιδρώνω, νυστάζω, μισώ τον καιρό Δεν θέλω να φάω, δεν θέλω να βγω Δεν παιρνάει η ώρα, πως γίνεται ακόμα να είναι 3; Νομίζω κατάλαβα τώρα, αλλά είναι πια πολύ αργά Το καλοκαίρι μου ήσουν εσύ Μέχρι τώρα δεν το είχα σκεφτεί Ότι δεν μάρεσε ο ήλιος ή τα κύματα Μάρεσε ότι τα βλέπαμε μαζί Το καλοκαίρι μου ήσουν εσύ Μέχρι τώρα δεν το είχα σκεφτεί Ότι δεν μάρεσε ο ήλιος ή τα κύματα Απλώς μου άρεσες εσύ Κάθε ηλιοβασίλεμα ήταν ξεχωριστό Το νερό της θάλασσας ήταν τόσο ζεστό Και ακόμη όταν είχε τσίτα κόσμο στο μετρό Ήταν σαν να ήμασταν μόνο εμείς οι 2 Τώρα μισώ το καλοκαίρι Μισώ όταν έχει καλό καιρό Η θάλασσα έγινε τόσο κρύα Ποιοί είναι όλοι αυτοί μέσ' στο μετρό; Μισώ όλα τα μέρη όπου πηγαίναμε Τα μεσημέρια, όλα που δεν βγαίναμε Μισώ τον ιούνιο, γιατί τότε με γνώρισες Και τον αύγουστο, γιατί τότε με χώρισες Νομίζω κατάλαβα τώρα, αλλά είναι πια πολύ αργά Το καλοκαίρι μου ήσουν εσύ Μέχρι τώρα δεν το είχα σκεφτεί Ότι δεν μάρεσε ο ήλιος ή τα κύματα Μάρεσε ότι τα βλέπαμε μαζί Το καλοκαίρι μου ήσουν εσύ Μέχρι τώρα δεν το είχα σκεφτεί Ότι δεν μάρεσε ο ήλιος ή τα κύματα Απλώς μου άρεσες εσύ Τώρα έμεινα μόνη, Χωρίς καλοκαίρι Πες μου πως γίνεται ακόμη Να είναι 3 το μεσημέρι; Όταν με χώρισες ήταν 3 το μεσημέρι Αύγουστος, μου λείπεις