Gelemem Kendime

Gelemem kendime Dün yine Ölüyordum Dünya Derdime düşsem bile Her şeyi görüyordum ya Gelemem kendime Dün yine Ölüyordum Dünya Derdime düşsem bile Her şeyi görüyordum ya Tamam bu kadar Artık konuşmak hata Fırkateynin okyanusun ortasında batar Kalbi son kez atar Nefes almak yasak En güvendiğin dallara gün gelir seni asar Kafamda hasarlar Mayın tarlası bu beynim bilmeden basanlar Sinir katsayım artarken Bunu da yazan var Donuk bakışlar içinde belli ederken isteğim kaybetmeden kazanmak Kendine zararın olmayan günün yararlıysa Kafamı geçmişimle meşgul ederken bugün de arandıysam Yaptıklarım için sevdiklerim gitmekte kararlıysa Kurtuldu böyle bedenimin gölgesinden Bilerek bastım tüm tuzaklara Onlar bana kör desinler Karnımız doydu öyle annemin hırka örmesiyle Belirtmesem de her cümlemde gizli bir öznesin sen. Gelemem kendime Dün yine Ölüyordum Dünya Derdime düşsem bile Her şeyi görüyordum ya Gelemem kendime Dün yine Ölüyordum Dünya Derdime düşsem bile Her şeyi görüyordum ya Gelemem kendime Dün yine Ölüyordum Dünya Derdime düşsem bile Her şeyi görüyordum ya Gelemem kendime Dün yine Ölüyordum Dünya Derdime düşsem bile Her şeyi görüyordum ya