Barátta við hafið

Í víðáttum djúpbláa hafsins Sjómaður sigldi með von og þrá En hafsins reiði hún tók sinn toll Bátur hans brotnaði andinn hans fórst Ó hann barðist við öldurnar með öllum sínum mætti En í lokin tapaði hann baráttunni Nú er hann týndur undir froðu hafsins Í eilífu heimili sjómannsins Hann synti að landi með dvínandi andar_drætti Að landi þar sem klettar mæta dauðanum En straumurinn sterkur dró hann niður Og í hafinu bláa hann drukknaði Hafinu bláa hann drukknaði Ó hann barðist við öldurnar með öllum sínum mætti En í lokin tapaði hann baráttunni Nú er hann týndur undir froðu hafsins Í eilífu heimili sjómannsins En minning hans lifir áfram björt sem veitir okkur yl Í hjörtum þeirra sem elskuðu þennan mann Og eiginkona hans hún bíður á ströndinni Og vonar eftir heimkomu hans að eilífu að eilífu Ó hann barðist við öldurnar með öllum sínum mætti En í lokin tapaði hann baráttunni Nú er hann týndur undir froðu hafsins Í eilífu heimili sjómannsins Í eilífu heimili sjómannsins Í minningu þeirra sem aldrei náðu Landi