Barns missir (Radio Edit)

Þú komst í heiminn, blíð og smá, Með fingur litla ,með saklaust bros. Ég sá í þér svo mikla ást, Þó lífið væri mér strax -svo sárt. Við hefðum leikið úti í sólinni, Og dansað í regni glöð. Ég sé þig hlæja , heyri þinn hljóm, En sannleikurinn er mér svo ,svo sár ,svo sár. Ég hugsa hvað þú hefðir orðið stór, Með drauma , vonir og hugrekki. Kannski læknir, kannski skáld, En ekki engill sem skín á himni. Við hefðum bakað, sungið um jól, Lesið sögur við kertaljós. Þú hefðir átt þinn eigin stól, Við eldhúsborðið — lífið ljóst. Ég vildi sjá þig vaxa, ég vildi sjá þig gráta, Ég sé ímynd þína í draumum mínum. Og þó ég syrgi, verð ég meir. Með þann tíma sem við -þó höfðum , Ég hefði orðið þín móðir stolt, Og síðar amma sem hlær og grætur. En allt sem varð — var augnablik of stutt, Og hjarta mitt brast , þegar það bar það líf í burt. Við eigum samt þau augnablik, Þau örfáu andartök sem tímin leifði. Og þótt þú fórst, á ég þig enn, Í hjarta mínu sem ei mun þverra. Allt líf sem kviknar, Mun á endanum deyja. Allt líf sem kviknar, Mun á endanum deyja. Allt líf sem kviknar, Mun á endanum deyja. Allt líf sem kviknar, Mun á endanum deyja.