Urðarbrunnur (Radio Edit)

Við Urðarbrunn, þar sem rót, Yggdrasils stendur, búa nornir þrjár, Örlögum þær sverfa. Urður, Verðandi, Skuld, nöfnin þekkt, fortíð, nútíð og framtíð, hver sinni hefð. Þráðir lífsins, spunnir af silki og gulli, Í höndum nornanna, örlögum þær rúlla. Með hverju snippi, ákvarða þær sköpun, Og þegar lífið endar, klippa þær á sköpun. Urður, hin elsta, minnist allra daga, Verðandi spinnur núna, án þess að hika. Skuld sér framtíðina, veit hverju verður, En örlögum manna, enginn getur snert. Í dimmum helli, undir jörðu djúpri, Sitja þær, nornir, við brunninn svartan. Með augum glóandi, sjá þær í gegnum tíma, Og hlæja að vonum, þegar þær vefa. Verðandi snýr hjólinu, með hendi stífri, Og vefur þráðum, sem blóði ber. Skuld sér dauðann koma, á hverju augliti, En gleðst að sorgum, sem menn þurfa að bera. Þráðir lífsins, spunnir af sorga manna, Og gleðst að öllum, sem hafa fallið. Þær þrjár saman, hafa valdið öllu, Og án miskunnar, er örlögum ráðið. Þráðir lífsins, spunnir af silki og gulli, í höndum nornanna, örlögum þær rúlla. Með hverju snippi, ákvarða þær sköpun, og þegar lífið endar, klippa þær á sköpun. Í höndum nornanna, er lífið að leik, Þær spila með örlögum, eins og með steini. Með hverju snippi, er sálum tortímt, Og í myrkrinu eilífa, verður öllum að deyja. Verður öllum að deyja.