Wasmachine (feat. Anna Knobbout)

Mijn brein is nu in de wasmachine Zestig graden, samen met mijn dekbed Over een uurtje haal ik hem eruit En leg ik hem in de zon Vertel me, is er een resetknop Voor mijn eigen gemoedsrust? Voor dat wolkje verdwaald Tussen mijn eindeloze gedachten Ik geef het te eten en wat wijn Als het helpt om af te dwalen Van mijn stroom van gedachten Die cirkelen om jouw bestaan Maar nog steeds leg ik hem rustig In de lichtgele zonnestralen Laat ik hem warm worden En net voordat hij verbrandt, haal ik hem op Mijn brein sputtert nog wat tegen Als ik hem oppak en begin te aaien Wordt hij rustiger en kalmer Tot hij als een tam konijn in mijn armen ligt En dan start de computer weer opnieuw Het programma begint te lopen Beelden komen dan weer op En haperen steeds op dezelfde plek Als een machine die vastloopt Nog steeds die cirkels Als een paard dat blijft rennen Altijd weer die convicties Als een nijlpaard wat mij plet Ben jij nog steeds in beeld Ik wil de gedachten in de fik steken Je boeken verbranden en het as Uitstrooien over duinen Zodat alles wordt meegenomen Door razende winden Maar de machine geeft niet op Hakkelt verder door muren van mijn brein Is dat het enige wat nog over is? Jouw bestelling geplaatst in mijn bedrijfje Wat ik maar niet verzonden krijg En wat nog altijd tegen de muur ligt Zijn oogjes priemen door de nacht Terwijl mijn hersenen kraken En de tandwielen haperen Terwijl alleen dat ene beeld Mijn leven overhoop haalt Ik wil mijn brein wachten met Lenor wasverzachter Zodat de hoekjes minder scherp lijken En de vlekjes van jouw bestaan Wegspoelen door de goot Ik spoel je weg door de goot