Silsile-i Aliyye

Nebi, Sıddîk ve Selman, Kasım, Cafer, Bistami, İrfan kaynağı oldu, Ebül-Hasen Harkani. Ebu Ali Farmedi geldi sonra bu meydana, Çok veli yetiştirdi, hem Yusuf-i Hemedani. Abdülhalık Goncdüvani, marifetler semasında, Dünyayı aydınlattı, hem Arif-i Rivegeri. Mavera-ün-nehr ili, Tur-i Sina gibi oldu, Nurlandıranlardan biri, Mahmud-i İncirfagnevi. Ali Ramiteni'dir Azizan ve pir-i Nessac, Çok keramet gösterdi, Muhammed Baba Semmasi. Seyyid Emir Gilal de, ilim deryasında sadef, Andan meydana geldi, Behaüddin-i Buhari. Alaüddin-i Attar, zamanının kutbu idi, Yakub-ı Çerhi'de oldu zahir, envar-ı rahmani. Ubeydüllahi Ahrar ve Kadı Muhammed Zahid, Derviş Muhammed geldi ve Hacegi Muhammed Emkenegi. Baki-billah'tan gelen, nurlara kendi de katıp, Binlerce kalb temizledi, İmam-ı Ahmed Rabbani. Urvet-ül-vüska Masum ve Seyfeddin'le seyyid Nur, Ve Mazher'le Abdüllah, sonra Halid-i Bağdadi. Feyiz verdiler bunlar da, sonra bu nuru Abdullah, Anadolu'ya yaydı, hem de Taha-yı Hakkari. Hem seyyid-i Salih de, kardeşin yerini tutup, Fena-fillaha kavuştu Sıbgatullah-i Hizani. Bu üç velinin sohbetlerinde yükselip, Mürşid-i kâmil oldu, seyyid Fehim-i Arvasi. Bu otuzdört velinin kalbleri, bir ayna gibi, Yaydılar hep cihana, envâr-ı Resulillahi. Bütün bu nurlar en son, toplandı bir hazinede, İsmi bu hazinenin Abdülhakîm-i Arvasi. Dua edeceğin zaman, Silsileyi oku heman, Salihleri söyleyince, yağar rahmeti Rahman. Selam olsun, dua olsun, bu yazardan daima, Silsile-i aliyyenin ervahına ya Sübhan.