Bir Cezaevinde , Tecritteki Adamın Mektupları

Senin adını Kol saatimin kayısına tırnağımla kazıdım Malum ya,bulunduğum yerde Ne sapı sedefli bir çakı var Bizlere âlâti-katia verilmez Ne de başı bulutlarda bir çınar Belki avluda bir ağaç bulunur ama Gökyüzünü başımın üstünde görmek Bana yasak Burası benden başka kaç insanın evidir Bilmiyorum Ben bir başıma onlardan uzağım Hep birlikte onlar benden uzak Bana kendimden başkasıyla konuşmak Yasak Ben de kendi kendimle konuşuyorum Fakat çok can sıkıcı bulduğumdan sohbetimi Şarkı söylüyorum karıcığım Hem, ne dersin O berbat,ayarsız sesim Öyle bir dokunuyor ki içime Yüreğim parçalanıyor Ve tıpkı o eski Acıklı hikâyelerdeki Yalnayak,karlı yollara düşmüş Yetim bir çocuk gibi bu yürek Mavi gözleri ıslak Kırmızı,küçücük burnunu çekerek Senin bağrına sokulmak istiyor Yüzümü kızartmıyor benim Onun bu an böyle zayıf Böyle hodbin böyle sadece insan oluşu Belki bu hâlin Fizyolojik,psikolojik filân izahı vardır Belki de sebep buna bana aylardır Kendi sesimden başka insan sesi duyurmayan Bu demirli pencere Bu toprak testi Bu dört duvardır Saat beş,karıcığım Dışarda susuzluğu acayip fısıltısı toprak damı Ve sonsuzluğun ortasında kımıldanmadan duran Bir sakat ve şişka atıyla Yani,kederden çıldırtmak için içerdeki adamı Dışarda bütün ustalığı,bütün takım taklavatıyla Ağaçsız boşluğa kıpkızıl inmekte bir bozkır akşamı Bugün de apansız gece olacaktır Bir ışık dolaşacak yanında sakat,şişka atın Ve şimdi karşımda haşin bir erkek oluşu gibi yatan Bu ümitsiz tabiatın Ağaçsız boşluğuna bir anda yıldızlar dolacaktır. Yine o malum sonuna erdik demektir işin Yani bugün de mükellef bir daussıla için Yine her şey yerli yerinde işte,her şey tamam Ben ben içerdeki adam Yine mutad hünerimi göstereceğim Ve çocukluk günlerimin ince şazıyla Suzinâk makamından bir şarkı ağzıyla Yine billâhi kahredecek dili nâsâdimi Seni böyle uzak Seni dumanlı,eğri bir aynadan seyreder gibi Kafamın içinde duymak.