Dünya Dönerken

Verse 1: Doğu Aferin! Karartın tüm evreni aferin Ve katledin hatta duyulsun tüm evlerin matemi Bu kadar bencil olma, yükün ne ki sen nesin? Hislerim kan içinde böyle büyük değildir Akdeniz Yıkıldığımı sandığım her vakit devirdim bin asrı Bugün bi' yüküm yok hepsini öldürdüm bir bir astım Hiçbir şeyi boşa yaşamadım anlatırım susmam Kalem bana sadık eğer yazmıyorsam kusmaz Her günün gecesinde öldüğümü bilirim aylarca Tamamen kalkarım ben hislerimde sızı kalmazsa Ben de bi' şairim eğer kalemi benden almazsan Bundan da bahsedicem eğer sızıp kalmazsam Bugün de doldu defterim Göremedim ya belki de bundandır nefretim Yıllardır 'sen” deyip çizmek istediğim her resim Ve bıkmadan çizmek istedim, kırılan her teni Nakarat: Gerçeği sor gerçeği vur yüzüme Sen her şeyi alıp giderken ben kalırım burda Savaşırım kendimle, dünya dönerken Gerçeği sor gerçeği vur yüzüme Sen her şeyi alıp giderken ben kalırım burda Savaşırım kendimle bi' başıma sönerken^ Verse 2: İmpala Kalabalık bi' dünya adımlarım ufak Önüne 'hayat” diye koyarlar bunu koşturursun olmaz Sanki tüm umutlar birer tuzak tek çıkarın para Bu yolun yarısı bembeyazken moruk diğer yarısı kara Sen de aldanırsın buna sen de kaybedersin bi' gün Sen de kandırırsın kendini ve de saklanırsın ölüm Sana da katlanır ve günü gelince hapsolursun toprak Kana doymaz aslanım ve sen de kaybolursun bigün Bak bana zehirli meyvelerse kollarımda Dostlarım yollarında, hayali sırtlarında Tonla yük omuzlarında yürür gider hepsi kendi kurallarında Söyle 'hayat mı geçer boş otobüs duraklarında?” Hangi makale yazmış rutubetli duvarları Yalanla boyalı yüzler kaçar hayatın doğallığı Bıçak sırtı yaralar var ezberledim kaldırımları Bir hayalin peşinde ziyan oldu yıllarım Nakarat: Gerçeği sor gerçeği vur yüzüme Sen her şeyi alıp giderken ben kalırım burda Savaşırım kendimle, dünya dönerken Gerçeği sor gerçeği vur yüzüme Sen her şeyi alıp giderken ben kalırım burda Savaşırım kendimle bi' başıma sönerken