Kim Nasıl Ölür

Verse 1: Bunlar bazı kitaplarda yazar sır gibidir Ömrü kısalır 'yaşam” denen şeyin bütün hatıralar silinir Kimi bi' öksürükle siyah beyaz fotoğrafta dirilir Bu dünyada ölmek hariç her şey adın gibi bilinir Bugün ölen kesin unutulur yarın Hem de bil ki nasıl öldüğünü sorgulamaz kimse Bu dünyada her şey artık bi çırpıda oluverir Dönmeyi bırakırdı dünya kimin nasıl öldüğünü bilse İnanç sorgu başlayınca içimde bir telaşla öldü Kahrı bir kadının kollarından yere düşünce gördüm Kalbimdeki toprağı annem ağlayınca böldüm Dayım koca bi' ömrü dumana boğdu bi' hastanede öldü Kendi gözlerimle gördüm kimin nasıl öldüğünü Bana öğretmeye çalışma sakın nasihatını kaldır at Bi' köyde 4 duvarlı ev içinde asırlık hatıra Tanrının kül tabağı bütün mezarlıklar baksana! Nakarat: Kim nasıl ölür? Bilemem Çizginin ötesini göremem Hayatın telaşesinden Hayatın telaşesinden Kim nasıl ölür? Bilemem Çizginin ötesini göremem Hayatın telaşesinden Zaman kum gibi dökülür elimden Verse 2: Nefes biter, elim kanar hele ki dünya karanlıksa Ellerimden kayıp gider çocukluğum bi' fotoğrafla Dostum ölür ismi Ege tüm hataların toplamıyla Toprak olur hatıralar hem de gerçek anlamıyla Kayıplar çoksa eğer ağırdır hayat Ölümler kıyaslanmaz hele ki bunlar zamansızsa şayet Kalbin acır acıdığını hissedersin aslen Artık olmayan birinin şarkısını dinlersin ya bazen Nasıl olur da ölceğimi bilirim? Ve bunun ne zaman olcağını bilmiyoken bu korkuyla yaşarım Alışmakla kalmaz hatta çok soruyla taşarım İçime kusarım öfkemi bu kaostan nasıl olur da kaçarım? Bişey söyle, ufak da olsa bağla beni bu hayata Sanırım kimin nasıl ölceğine karar veremiyo tanrı Hiç zamanı değilken benim sevdiklerimi aldı Artık bütün güzel hatıralar hafızamda kaldı! Nakarat: Kim nasıl ölür? Bilemem Çizginin ötesini göremem Hayatın telaşesinden Hayatın telaşesinden Kim nasıl ölür? Bilemem Çizginin ötesini göremem Hayatın telaşesinden Zaman kum gibi dökülür elimden