Epafes

Όλα είναι ένα μπέρδεμα Σωροί πρόσωπα που με κοιτάζουν λες και πάλι κάποιο λάθος έκανα Η λογική πάνω απ'όλα Όμως μέσα μου το συναίσθημα χτυπιέται κι ουρλιάζει Κι εγώ το σκέπασα Μες το μυαλό μου ήδη κείτομαι στο πάτωμα Κι αίμα τρέχει απ'τα δάχτυλα Να μαρτυρά τι έκανα Είμαι ακόμα δίπλα σου Ακόμα δεν πέθανα Ακόμα παλεύω να σε θυμηθώ μα πλέον σ'έχω ξεχάσει Κι είναι σίγουρο Ψάχνεις νοήματα σε κάθε φράση Μακάρι να μιλούσαν οι σιωπές Ζω σ'εναν κόσμο που τους έχω όλους και μ'έχουν όλοι τους κουράσει Και ρίχνω αλάτι σε βυθισμένες πληγές Είναι καμμένα κομφετί πάνω στο δρόμο Απο κάποια περσινή γιορτή Είναι αυτά που θα ξεχάσω να ζήσω όσο μεγαλώνω Που στην επόμενη ζωή θ'αναρωτιόμαστε αν έχουμε ξαναγνωριστεί Ναι Τι σκέφτεσαι πες μου Η ίδια ανόητη ερώτηση για κάθε ένα χθες μου Κι οι απαντήσεις φαντάζουνε πάντα να στάζουν ελπίδα Μου προκαλούν αηδία Και πόσα να σου πω απ'αυτά που δεν μπορώ Πόσα για να καταλάβεις πως δεν είσαι εσύ Και δεν είμαι εγώ Όταν ξηλώνουμε τις ψυχές μας πάνω σ'ένα τραγούδι Και μένουμε να πιστεύουμε σ'ένα φυλαχτό Που του αλλάξαμε το νόημα Όταν χορέψαμε Με μια μινόρε Ένα απόγευμα Λύπες και χαρές Που κατευθύνονται στο τίποτα απο ένα μόνο μήνυμα Θα το 'βλεπες στον κόσμο που όλα τρέχουν γρήγορα Αν ανταλλάζαμε ζωές μόνο για σήμερα Σώματα αδύναμα Τύψεις χτυπάνε πάντα ύπουλα Κι απ'όσα θέλεις παίρνεις πάντα τα αντίθετα Είδα τους ανθρώπους να κρατάνε χέρια Να κρατιούνται απο χέρια Και δε φαντάζεσαι πόσο ζήλεψα Κάποιες αναμνήσεις στοιβάχτηκαν σαν θύματα στο υπόγειο Και τις φοβάμαι πιο πολύ αυτές Ντύνω την συμπεριφορά μου με χρώματα Ν'αρέσω σε ξένα σώματα Που τρέμουνε τις επαφές Κι είναι τα μάτια ανοιχτά Ξέρω Μια χαρά με βλέπουν τώρα Όμως πες μου πως με βλέπουν τα χαράματα Όμως πες μου πως με βλέπουν τα χαράματα